No Friend - Paramore

Found these old letters from years ago

Felt it was fitting to continue that correspondence

Can’t help I’m sentimental

Thanks for talking with me today, I hope this is helpful for you

I also hope that Birdie is happy and healthy and staying out of trouble to a

reasonable extent

What I wrote was sort of my way of finally being able to address how it feels

to have

Another brick-red room, another black-top town

Another misspelled band burning their own houses down

Another pine-box tune to fill the cemetery day

Another star, a touch of orange over purgatory gray

Another thorny field to scatter fruitless seed

Another song that runs too long, God knows no one needs

More misguided ghosts, more transparent hands

To drop a nickel in our basket and we’ll do our riot!

dance

Beneath another burning sky, behind our painted lips

In scores of catatonic smile-covered ankle-bitten ships

So throw your pedestal of stone in the forgetful sea

As protection from the paper-thin perfection you project on me

When this repetition ends behind the window shades

A semi-conscious sorrow sleeping in the bed I’ve made

That most unrestful bed, that most original of sins

And you’ll say that’s what I get when I let ambitions win again

I’d hate to let you down so I’ll let the waters rise

And drown my dull reflection in the naive expectation in your eyes

Back in a cast bit-part, back when I felt most free

I had a butcher’s heart and no one thought they knew me

So before the regiment resumes, before the dreaded sun appears

My driver’s waiting, so let’s make one point crystal clear:

You see a flood-lit form, I see a shirt design

I’m no savior of yours and you’re no friend of mine

You’re no friend of mine

You’re no friend of mine

I’m no savior of yours and you’re no friend of mine

You see a flood-lit form

I see a shirt design

I’m no savior of yours and you’re no friend of mine

I see myself in the reflection of people’s eyes

Realising that what they see may not even be close to the image I see in myself

And I think I might actually be more afraid to let my own self down than

anything else

I feel like the man in the story

Who saw a bear floating in the river and thought it was a fur coat

Twelve years ago I stood on the shore

And jumped in and grabbed the coat

The river was rushing toward a waterfall

And, and my friend stood at the shore and shouted to let go of the coat and

swim back to land

I let go of the coat but the coat won’t let go of me

In any case please let me know if there’s more I can give you

If nothing comes of it, then just know we are grateful

Vond deze oude brieven van jaren geleden

Vond het passend om die correspondentie voort te zetten

Kan het niet helpen, ik ben sentimenteel

Bedankt dat je vandaag met me hebt gesproken, ik hoop dat dit nuttig voor je is

Ik hoop ook dat Birdie gelukkig en gezond is en uit de problemen blijft om een

redelijke mate

Wat ik schreef was een soort van mijn manier om eindelijk te kunnen vertellen hoe het voelt

hebben

Nog een steenrode kamer, nog een stad met een zwart dak

Weer een verkeerd gespelde band die hun eigen huizen platbrandt

Nog een deuntje om de dag van de begraafplaats te vullen

Nog een ster, een vleugje oranje over vagevuurgrijs

Nog een netelig veld om vruchteloos zaad te verspreiden

Nog een nummer dat te lang duurt, God weet dat niemand het nodig heeft

Meer misleide geesten, meer transparante handen

Om een ​​​​nikkeltje in onze mand te laten vallen en we zullen onze rel doen!

dans

Onder een andere brandende lucht, achter onze geverfde lippen

In tientallen catatonische met glimlach bedekte enkelgebeten schepen

Dus gooi je voetstuk van steen in de vergeetachtige zee

Als bescherming tegen de flinterdunne perfectie die je op mij projecteert

Wanneer deze herhaling achter de zonwering eindigt

Een halfbewust verdriet om te slapen in het bed dat ik heb opgemaakt

Dat meest onrustige bed, dat meest originele van alle zonden

En je zult zeggen dat ik dat krijg als ik ambities weer laat winnen

Ik zou je niet graag teleurstellen, dus ik laat het water rijzen

En verdrink mijn saaie reflectie in de naïeve verwachting in je ogen

Terug in een gegoten bit-deel, toen ik me het meest vrij voelde

Ik had een slagershart en niemand dacht dat ze me kenden

Dus voordat het regiment wordt hervat, voordat de gevreesde zon verschijnt

Mijn chauffeur wacht, dus laten we één punt glashelder maken:

Jij ziet een verlichte vorm, ik zie een shirtontwerp

Ik ben geen redder van jou en jij bent geen vriend van mij

Je bent geen vriend van mij

Je bent geen vriend van mij

Ik ben geen redder van jou en jij bent geen vriend van mij

Je ziet een verlichte vorm

Ik zie een shirtontwerp

Ik ben geen redder van jou en jij bent geen vriend van mij

Ik zie mezelf in de weerspiegeling van de ogen van mensen

Beseffen dat wat ze zien misschien niet eens in de buurt komt van het beeld dat ik van mezelf zie

En ik denk dat ik misschien banger ben om mezelf in de steek te laten dan...

nog iets anders

Ik voel me de man in het verhaal

Wie zag een beer in de rivier drijven en dacht dat het een bontjas was?

Twaalf jaar geleden stond ik aan de kust

En sprong erin en pakte de jas

De rivier stroomde in de richting van een waterval

En, en mijn vriend stond aan de kust en schreeuwde om de jas los te laten en...

zwem terug naar het land

Ik laat de jas los, maar de jas laat mij niet los

Laat het me in ieder geval weten als ik je nog meer kan geven

Als er niets van komt, weet dan dat we dankbaar zijn