Forever And Always - Parachute

She’s sitting at the table, the hours get later

He was supposed to be here

She’s sure he would have called

She waits a little longer, there’s no one in the driveway

No one’s said they’ve seen him

Why, is something wrong?

She looks back to the window

Suddenly the phone rings

A voice says something’s happened

That she should come right now

Her mind goes to December

She thinks of when he asked her

He bent down on his knees first

And he said

I want you forever, forever and always

Through the good and the bad and the ugly

We’ll grow old together

Forever and always

She pulls up to the entrance

She walks right to the front desk

They lead her down a million halls, a maze that’s never ending

They talk about what happened but she can barely hear them

She tries to keep a straight face as she walks into the room

She sits by his bedside, holds his hand too tight

They talk about the kids they’re gonna have and the good life

The house on the hillside, where they would stay

Stay there forever, forever and always

Through the good and the bad and the ugly

We’ll grow old together, and always remember

Whether rich or for poor or for better

We’ll still love each other, forever and always

Then she gets an idea and calls in the nurses

Brings up the chaplain and he says a couple verses

She borrows some rings from the couple next door

Everybody’s laughing as the tears fall on the floor

She looks into his eyes, and she says

I want you forever, forever and always

Through the good and the bad and the ugly

We’ll grow old together, and always remember

Whether happy or sad or whatever

We’ll still love each other, forever and always

Forever and always, forever and always

She finishes the vows but the beeps are getting too slow

His voice is almost too low

As he says, I love you forever, forever and always

Please just remember even if I’m not there

I’ll always love you, forever and always

Ze zit aan tafel, de uren worden later

Hij had hier moeten zijn

Ze weet zeker dat hij zou hebben gebeld

Ze wacht nog even, er is niemand op de oprit

Niemand heeft gezegd dat ze hem hebben gezien

Waarom, is er iets mis?

Ze kijkt terug naar het raam

Plots gaat de telefoon

Een stem zegt dat er iets is gebeurd

Dat ze nu moet komen

Haar gedachten gaan naar december

Ze denkt aan toen hij haar vroeg

Hij boog zich eerst op zijn knieën

En hij zei

Ik wil je voor altijd, voor altijd en altijd

Door het goede en het slechte en het lelijke

We worden samen oud

Voor eeuwig en altijd

Ze stopt bij de ingang

Ze loopt recht naar de receptie

Ze leiden haar door een miljoen zalen, een doolhof dat nooit eindigt

Ze praten over wat er is gebeurd, maar ze kan ze nauwelijks horen

Ze probeert een strak gezicht te houden als ze de kamer binnenloopt

Ze zit naast zijn bed, houdt zijn hand te stevig vast

Ze praten over de kinderen die ze gaan krijgen en het goede leven

Het huis op de heuvel, waar ze zouden verblijven

Blijf daar voor altijd, voor altijd en altijd

Door het goede en het slechte en het lelijke

We zullen samen oud worden, en altijd onthouden

Of het nu rijk is of voor arm of voor beter

We zullen nog steeds van elkaar houden, voor altijd en altijd

Dan krijgt ze een idee en belt ze de verpleegsters

Brengt de kapelaan naar voren en hij zegt een paar verzen

Ze leent wat ringen van het echtpaar hiernaast

Iedereen lacht terwijl de tranen op de grond vallen

Ze kijkt in zijn ogen, en ze zegt:

Ik wil je voor altijd, voor altijd en altijd

Door het goede en het slechte en het lelijke

We zullen samen oud worden, en altijd onthouden

Of je nu blij of verdrietig bent of wat dan ook

We zullen nog steeds van elkaar houden, voor altijd en altijd

Voor altijd en altijd, voor altijd en altijd

Ze maakt de geloften af, maar de piepjes worden te langzaam

Zijn stem is bijna te zacht

Zoals hij zegt, ik hou voor altijd, voor altijd en altijd van je

Onthoud alsjeblieft, zelfs als ik er niet ben

Ik zal altijd van je houden, voor altijd en altijd