Resident - Panopticon

Predator and prey.

The wolf grinds its steel teeth.

In a false twilight, the night came so long ago: When children were

domesticated and caged in white rooms.

A helpless herd to wringing hands.

His back dented with high-heels, cleaved into the meat of his shoulders.

Breast-fed toxic waste, the umbilical noose.

Born into death, neglected battered and wasting away.

Fight or flight is only in open air.

Fright and flight on the inside.

So many hands eager to hold you down, often until your breathing will cease.

Your cries heard by deaf ears — just as the walls of concrete.

Profit maker.

Human livestock.

Misery harvest.

Bow to our monetary god, Child servant.

Broken beaten and scarred.

You sleep under the watchful eye of strangers.

Profit off of your tiny back.

Paying the bills of philanthropists.

Your wretched reality.

There is no one in whom you believe.

Your god is your own.

Now I will tuck you into sleep.

Roofdier en prooi.

De wolf maalt met zijn stalen tanden.

In een valse schemering viel de nacht zo lang geleden: toen kinderen nog...

gedomesticeerd en opgesloten in witte kamers.

Een hulpeloze kudde in handenwringend.

Zijn rug gedeukt met hoge hakken, gekloofd in het vlees van zijn schouders.

Giftig afval dat borstvoeding krijgt, de navelstreng.

Geboren in de dood, verwaarloosd gehavend en wegkwijnen.

Vecht of vlucht is alleen in de open lucht.

Schrik en vlucht van binnen.

Zoveel handen die je graag willen vasthouden, vaak totdat je ademhaling stopt.

Je geschreeuw wordt door dovemansoren gehoord, net als de muren van beton.

Winstmaker.

Menselijk vee.

Ellende oogst.

Buig voor onze geldgod, kinderdienaar.

Gebroken geslagen en met littekens bedekt.

Je slaapt onder het toeziend oog van vreemden.

Profiteer van uw kleine rug.

De rekeningen van filantropen betalen.

Je ellendige realiteit.

Er is niemand in wie je gelooft.

Je god is van jezelf.

Nu zal ik je in slaap stoppen.