Internal Winter - Palm Reader

We lost the majesty

There was a world that smiled at me

Far from the afterthought of any before

We lost the majesty

I can’t just wait in anticipation

Now I’m expected to be void of a saviour

I’ve never known a feeling like this

Internal winter.

The cold world within us

It took a moment to take that life away

A life that lives on in our memory

I watched you leave that body behind

I saw time sacrifice your mind, so I turned away

But that’s not to say that I wasn’t aware or I didn’t care

It’s just the way I avoided despair and it’s nightmares

Love left with the light, now I’m sick of the night

There was a world that smiled at me

But that world disappeared in the space of a few years

Love left with the light, now I’m sick of the night

I’ve never been so stuck inside me

Internal winter.

The cold world within us

It took a moment to take that life away

A life that lives on in our memory

I watched you leave that body behind

I saw time sacrifice your mind, so I turned away

To seek calm in the storm, is not to stop it entirely

If the worst is ignored, you’ll be shocked by the sight of it

We hebben de majesteit verloren

Er was een wereld die naar me lachte

Ver van de bijzaak van eerder

We hebben de majesteit verloren

Ik kan niet gewoon wachten in afwachting

Nu wordt van mij verwacht dat ik geen redder meer heb

Ik heb nog nooit zo'n gevoel gekend

Interne winter.

De koude wereld in ons

Het duurde even om dat leven weg te nemen

Een leven dat voortleeft in onze herinnering

Ik zag je dat lichaam achterlaten

Ik zag dat de tijd je geest opofferde, dus wendde ik me af

Maar dat wil niet zeggen dat ik het niet wist of dat het me niet kon schelen

Het is gewoon de manier waarop ik wanhoop heb vermeden en het zijn nachtmerries

Liefde vertrok met het licht, nu ben ik ziek van de nacht

Er was een wereld die naar me lachte

Maar die wereld verdween in een paar jaar tijd

Liefde vertrok met het licht, nu ben ik ziek van de nacht

Ik heb nog nooit zo in mezelf gezeten

Interne winter.

De koude wereld in ons

Het duurde even om dat leven weg te nemen

Een leven dat voortleeft in onze herinnering

Ik zag je dat lichaam achterlaten

Ik zag dat de tijd je geest opofferde, dus wendde ik me af

Rust zoeken in de storm, is niet om hem helemaal te stoppen

Als het ergste wordt genegeerd, schrik je ervan als je het ziet