Боль - П.о С.Т.

Боль сдувает пыль веков

Свет погасших городов

Как стрелой пронзает время

Сквозь сознанье бытия

В пасти адского огня

Превращает в прах столетья

Боль проходит сквозь тебя

Боль которую не ждёшь

Боль в любые времена

Боль была всегда одна

Застыли в камне сотни лиц

В книге мёртвых нет страниц

Боль хранит печаль забвенья

Сквозь бессмыслие вражды

В бездне вечной глубины

Из поколения в поколенья!

Может не дано понять

Необъятное объять

Рвётся мысль в своём пределе

Невозможно убежать

Нам судьбу не выбирать

Будет всё равно больнее

Pijn blaast het stof van eeuwen weg

Het licht van de uitgedoofde steden

Zoals een pijl de tijd doorboort

Door het bewustzijn van het zijn

In de mond van het hellevuur

Verandert eeuwen in stof

Pijn gaat door je heen

De pijn die je niet verwacht

Altijd pijn

De pijn was altijd hetzelfde

Bevroren in steen honderden gezichten

Er zijn geen pagina's in het boek van de doden

Pijn houdt het verdriet van de vergetelheid in stand

Door de zinloosheid van vijandschap

In de afgrond van eeuwige diepte

Van generatie tot generatie!

Wordt misschien niet begrepen

Omarm de onmetelijkheid

Gedachte breekt in zijn limiet

Onmogelijk om weg te rennen

We kiezen het lot niet

Het zal nog meer pijn doen