Been Afraid - P.O.S

Yeah, million-dollar baby girl in the lower-middle class

With a Maglite right beneath her pillow

And no, she’s never been a boxer by choice

She’s known to act oak, he’ll never catch her a willow, nuh-uh

She the calm type, you see the small scars

Creeping down her arm, peeking from her rolled sleeves, right?

She keeps him weak in the knees but she out stay out of sight

And when that school bell rings, it’s goodnight

Or might as well be, he never sees her around

But he looks, for weeks now he’s been maybe tomorrow

But he’s shook, he sees them bruises and he needs to please her

Plus he don’t wanna go home either, gives her a look

They pass, copies down a poem from a schoolbook

Gives it to her after hesitation, whoops his ass

She took it fast, lost like all sensation in her hands

Then braces herself gracefully, sturdy where she stands

On some humble mumbling, pass the words, fumbling

Nothing discouraging, just nerves, drumming up the courage

Something bout skylines or bike rides or riverbeds

Something, something that he read

It caught her right beneath the armor

Cauterized thought of any blunt forced trauma

Ain’t no way that he could harm her

When the curse leave a shell like a snake with fresh scales

Some people seem to call that home, but some souls roam

Keep riding till the cycle is broke

We ain’t got to go through nothing alone

When the curse leave a shell like a snake with fresh scales

Some people seem to call that home, but some souls roam

Keep riding till the cycle is broke

We ain’t got to go through nothing alone

She’s in the weather, the whole storm

Hugging on her prince, his hands to skin warm

Quick out the door, no note, no forlorn

Cause all they heard was «Papa don’t hit me no more»

But they couldn’t seem to keep the swelling down

How they regretting ever letting out this third child born

But things are getting better now, yeah cozy sweater now

With her thumbs through the holes in her sleeves worn down

And the boy similar, noise minimal, toy criminal

Joy simple when someone’s found it in you

Somehow it boost the individual, that bluish hue is mutual

They make love gently, so aware of each other’s bruises

And sorta scared they can lose this

Trust, bury the blues somewhere it won’t bear roots

But is this boy where the truth is?

She’s spooked, see fruit never seem to fall far from the useless

Branch that it’s attached to

And quacks say if he’s beat up, he’s bound to smack you

She’s down to step back now, if he ever got loud

She couldn’t be proud of whatever she might do

But it’s the first time she ever felt touch

That didn’t bring her to hush like something was being done to her

That unscrews her, she loosens with the booze

Her hinge can stay bent addressing her dude’s wounds

Regressing to bedrooms where fools ignored «don't»

He’s not one of them tools that screws, nuts and bolts

And she know that.

(She know that) and she know that

But she holds back and she hope that he see the way she flinch

Cause it’s knee-jerk to brace for attack

Even if he’s only rubbing her back

I mean, and even if it’s like the deck has been stacked

It’s not an act, he’s really loving her back (hold your heart up)

Never raise your hand, she says that with a grownup’s voice

I’m yours now, just like a child

Please don’t be scared now, it clicks

A piece finally fits, I love you

They said that with their lips

Never raise your hand, he says that with a grownup’s voice

I’m yours now, just like a child

Please don’t be scared now, it clicks

A piece finally fits, I love you

When the curse leave a shell like a snake with fresh scales

(Never raise your hand, she says that with a grownup’s voice)

Some people seem to call that home, but some souls roam

(I'm yours now, just like a child)

Keep riding till the cycle is broke

(Please don’t be scared now, it clicks)

We ain’t got to go through nothing alone

(A piece finally fits, I love you)

When the curse leave a shell like a snake with fresh scales

Some people seem to call that home, but some souls roam

Keep riding till the cycle is broke

We ain’t got to go through nothing alone

Ja, een meisje van een miljoen dollar in de lagere middenklasse

Met een Maglite recht onder haar kussen

En nee, ze is nooit een bokser geweest naar keuze

Ze staat erom bekend dat ze eik handelt, hij zal nooit een wilg voor haar vangen, nuh-uh

Zij is het rustige type, je ziet de kleine littekens

Kruipend langs haar arm, glurend uit haar opgerolde mouwen, toch?

Ze houdt hem zwak in de knieën, maar ze blijft uit het zicht

En als die schoolbel gaat, is het welterusten

Of misschien wel, hij ziet haar nooit in de buurt

Maar hij ziet eruit, al weken is hij misschien morgen

Maar hij is geschokt, hij ziet die blauwe plekken en hij moet haar een plezier doen

En hij wil ook niet naar huis, kijkt haar aan

Ze slagen, nemen een gedicht over uit een schoolboek

Geeft het haar na enige aarzeling, whoops his ass

Ze nam het snel op, verloren als alle sensatie in haar handen

Zet zich dan gracieus schrap, stevig waar ze staat

Op wat nederig mompelen, geef de woorden door, onhandig

Niets ontmoedigends, alleen zenuwen, moed verzamelen

Iets met skylines of fietstochten of rivierbeddingen

Iets, iets dat hij las

Het ving haar precies onder het harnas

Gecauteriseerde gedachte aan een stomp geforceerd trauma

Het is onmogelijk dat hij haar kwaad kan doen

Wanneer de vloek een schelp achterlaat als een slang met verse schubben

Sommige mensen lijken dat thuis te noemen, maar sommige zielen zwerven rond

Blijf fietsen tot de fiets kapot is

We hoeven niet alleen door niets te gaan

Wanneer de vloek een schelp achterlaat als een slang met verse schubben

Sommige mensen lijken dat thuis te noemen, maar sommige zielen zwerven rond

Blijf fietsen tot de fiets kapot is

We hoeven niet alleen door niets te gaan

Ze is in de weer, de hele storm

Haar prins knuffelen, zijn handen op de huid warm

Snel de deur uit, geen briefje, geen verloren

Want alles wat ze hoorden was "Papa sla me niet meer"

Maar ze konden de zwelling niet laag houden

Wat hebben ze er spijt van dat dit derde kind ooit is geboren

Maar het gaat nu beter, yeah, knusse trui nu

Met haar duimen door de gaten in haar mouwen versleten

En de jongen vergelijkbaar, minimaal geluid, speelgoedcrimineel

Vreugde eenvoudig wanneer iemand het in jou heeft gevonden

Op de een of andere manier stimuleert het het individu, die blauwachtige tint is wederzijds

Ze vrijen zachtjes, dus bewust van elkaars blauwe plekken

En een beetje bang dat ze dit kunnen verliezen

Vertrouw, begraaf de blues ergens waar het geen wortel kan schieten

Maar is deze jongen waar de waarheid is?

Ze is geschrokken, zie dat fruit nooit ver van het nutteloze lijkt te vallen

Tak waaraan het is bevestigd

En kwakzalvers zeggen dat als hij in elkaar wordt geslagen, hij je zeker zal slaan

Ze is klaar om een ​​stap terug te doen, als hij ooit luid werd

Ze kon niet trots zijn op wat ze ook zou doen

Maar het is de eerste keer dat ze ooit aanraking voelde

Dat bracht haar niet tot zwijgen alsof haar iets werd aangedaan

Dat schroeft haar los, ze maakt los met de drank

Haar scharnier kan gebogen blijven om de wonden van haar kerel aan te pakken

Teruggaan naar slaapkamers waar dwazen "niet doen" negeerden

Hij is niet een van die gereedschappen die schroeven, moeren en bouten

En dat weet ze.

(Ze weet dat) en ze weet dat

Maar ze houdt zich in en ze hoopt dat hij ziet hoe ze terugdeinst

Want het is een schok om je schrap te zetten voor een aanval

Zelfs als hij haar alleen maar over de rug wrijft

Ik bedoel, en zelfs als het lijkt alsof het kaartspel is gestapeld

Het is geen act, hij houdt echt van haar (houd je hart vast)

Steek nooit je hand op, dat zegt ze met de stem van een volwassene

Ik ben nu van jou, net als een kind

Wees nu niet bang, het klikt

Eindelijk past er een stuk, ik hou van je

Ze zeiden dat met hun lippen

Steek nooit je hand op, dat zegt hij met de stem van een volwassene

Ik ben nu van jou, net als een kind

Wees nu niet bang, het klikt

Eindelijk past er een stuk, ik hou van je

Wanneer de vloek een schelp achterlaat als een slang met verse schubben

(Nooit je hand opsteken, dat zegt ze met de stem van een volwassene)

Sommige mensen lijken dat thuis te noemen, maar sommige zielen zwerven rond

(Ik ben nu van jou, net als een kind)

Blijf fietsen tot de fiets kapot is

(Wees nu niet bang, het klikt)

We hoeven niet alleen door niets te gaan

(Eindelijk past er een stukje, ik hou van je)

Wanneer de vloek een schelp achterlaat als een slang met verse schubben

Sommige mensen lijken dat thuis te noemen, maar sommige zielen zwerven rond

Blijf fietsen tot de fiets kapot is

We hoeven niet alleen door niets te gaan