Obscene - Over The Ocean

When I said your name, I

made it obscene.

Your beautiful name,

the name that sounds like cool water,

was a curse in my mouth.

I meant to

say it like light on the edges of clouds,

but it came out filthy.

Believe me I

thought about it.

I thought about it,

and I decided I would never say your

name again.

But I couldn’t do it.

Because the time you said my name,

you made it sound like it never

sounded before.

You made it sound

like the day the azaleas bloom.

After

the rain, when the colors are so bright,

and the birds fly in and out of the

bushes, that’s what you called me.

So

here I am, putting the perfect word in

a rusty can to drag behind me.

I rattle

and clang, and even whisper when I

have to, just hoping you’ll say it again.

I know the curtain was torn

but there is still

this veil

of skin

and bone

that divides

you and me

Toen ik je naam zei, zei ik

maakte het obsceen.

Je mooie naam,

de naam die klinkt als koel water,

was een vloek in mijn mond.

Ik bedoelde

zeg het als licht op de randen van wolken,

maar het kwam er smerig uit.

geloof me ik

erover nagedacht.

Ik heb erover nagedacht,

en ik besloot dat ik nooit je zou zeggen

naam weer.

Maar ik kon het niet.

Omdat de keer dat je mijn naam zei,

je liet het klinken alsof het nooit

klonk eerder.

Je hebt het laten klinken

zoals de dag waarop de azalea's bloeien.

Na

de regen, wanneer de kleuren zo helder zijn,

en de vogels vliegen in en uit de

struiken, zo noemde je me.

Dus

hier ben ik, ik zet het perfecte woord erin

een roestig blikje om achter me aan te slepen.

ik rammel

en kletteren, en zelfs fluisteren als ik

moet, in de hoop dat je het nog een keer zegt.

Ik weet dat het gordijn gescheurd was

maar er is nog steeds

deze sluier

van huid

en botten

dat verdeelt

jij en ik