За руку держи меня - Отто Нотман

Что же так стучишь еле слышно ты, сердце непослушное.

Мы с тобой могли избежать беды, если бы себя послушали.

И теперь одни в целом мире мы, ты не подведи меня.

И давай, стучи, посильнее бы, чтобы ты меня услышала.

Припев:

Чтобы ни случилось, чтобы ни было — за руку держи меня.

Чтобы ни случилось, чтобы ни было — ты не отпускай меня.

Чтобы ни случилось, даже если вдруг руки опускаются.

Руки опускаем сами мы, но сердце все равно стучит и откликается.

Что же ты молчишь, и холодное сердце твое ровное.

И не избежишь этой боли, но разве мы об этом спорили?

Сердце, ну живи, пропуская ток.

Ты не подведи меня.

Все бы маяки я тебе зажег, только бы ты их увидела…

Припев:

Чтобы ни случилось, чтобы ни было — за руку держи меня.

Чтобы ни случилось, чтобы ни было — ты не отпускай меня.

Чтобы ни случилось, даже если вдруг руки опускаются.

Руки опускаем сами мы, но сердце все равно стучит и откликается.

Waarom ben je nauwelijks hoorbaar kloppen, ondeugend hart.

Jij en ik hadden problemen kunnen voorkomen als we naar onszelf hadden geluisterd.

En nu zijn we alleen op de hele wereld, laat me niet in de steek.

En kom op, klop, het zou moeilijker zijn om me te horen.

Refrein:

Wat er ook gebeurt, wat er ook gebeurt, houd mijn hand vast.

Wat er ook gebeurt, wat er ook gebeurt, laat me niet gaan.

Wat er ook gebeurt, zelfs als de handen plotseling vallen.

Zelf laten we onze handen zakken, maar het hart klopt en reageert nog steeds.

Waarom zwijg je, en je koude hart is gelijk.

En je zult niet aan deze pijn ontsnappen, maar hebben we hier ruzie over gemaakt?

Hart, nou, leef door de stroom door te laten.

Je stelt me ​​niet teleur.

Ik zou alle bakens voor je aansteken, als je ze maar kon zien...

Refrein:

Wat er ook gebeurt, wat er ook gebeurt, houd mijn hand vast.

Wat er ook gebeurt, wat er ook gebeurt, laat me niet gaan.

Wat er ook gebeurt, zelfs als de handen plotseling vallen.

Zelf laten we onze handen zakken, maar het hart klopt en reageert nog steeds.