Медленный яд - ОТиДО

Припев:

Ты не моя, я потерял тебя навсегда.

Осадок в памяти, медленный яд.

В нас не останетсябольше тепла.

День ото дня мы бежим в никуда.

Чувства горят, с ними сердце дотла.

Больше не манит тот светлый маяк.

Скрыта в тумане звезда, что вела меня.

Ты не моя.

За окнами зима-холод и стужа,

я зажигаю внутри фонари, их город попозже потушит.

снежинки кружат,

мне напомнив бельё твоё в кружевах,

и видимо так суждено, что не твой и не суженый.

Я был зациклен на тебе, и в зрачках моих суженых

была лишь ты и вещества меня жутко так прущие,

почему именно ты, ведь таких была дюжина.

мне нужен тот океан, в который были погружены.

На ужин никотин и кофе, доза алкоголя.

мы с тобой больше не дружим.

знаю тебе, тоже больно.

голос простуженный ложится плотно на аккорды,

в этом нашёл себя, когда хотел тебя не помнить.

Затяну потуже кросы и выйду из дома

до родного района, что до боли знакомый,

всё станет лучше, но наверно не сегодня.

Наши дороги разошлись, и я падаю в кому.

Припев.

Останови меня, моя милая.

я на грани безумия.

располовинили зимы синие,

ветры сильные остатки тепла.

Ночью не спим вместе,

хочешь — возьми сердце,

больше нет сил верить

в то, что любовь греет.(2х)

Впустую трачу время.

снова не знаю где ты.

между нами километры, нервы, стены.

ветренное сердце, разобьётся на осколки,

если мы не будем вместе,

я искал тебя так долго.

Припев.

Refrein:

Je bent niet van mij, ik ben je voor altijd kwijt.

Sediment in het geheugen, langzaam gif.

Er zal geen warmte meer in ons zijn.

Dag na dag rennen we naar nergens.

Gevoelens branden, met hen het hart tot as.

Dat heldere baken lonkt niet meer.

Verborgen in de mist is de ster die mij leidde.

Jij bent niet van mij.

Buiten de ramen is de winter koud en koud,

Ik steek de lantaarns binnen aan, de stad zal ze later uitdoen.

sneeuwvlokken cirkelen

doet me denken aan je ondergoed in kant,

en blijkbaar is het zo voorbestemd dat het niet van jou is en niet beperkt.

Ik was geobsedeerd door jou, en in de leerlingen van mijn verloofde

er was alleen jij en de dingen, ik was vreselijk zo stekelig,

waarom jij, want het waren er een dozijn.

Ik heb de oceaan nodig waarin ze zijn ondergedompeld.

Voor het avondeten, nicotine en koffie, een dosis alcohol.

we zijn niet langer vrienden met je.

Ik weet dat het ook pijn doet.

een koude stem ligt strak op de akkoorden,

Ik bevond me hierin toen ik je niet wilde herinneren.

Ik zal mijn kruisen aanspannen en het huis verlaten

naar het geboortegebied, dat pijnlijk vertrouwd is,

Alles zal beter worden, maar waarschijnlijk niet vandaag.

Onze wegen scheidden en ik raakte in coma.

Refrein.

Hou me tegen schat.

Ik sta op de rand van waanzin.

blauwe winters gehalveerd,

wind sterke resten van warmte.

We slapen 's nachts niet samen

als je wilt, neem het hart

niet meer geloven

in het feit dat liefde verwarmt (2x)

Ik verspil mijn tijd.

nogmaals, ik weet niet waar je bent.

er zijn kilometers, zenuwen, muren tussen ons.

winderig hart zal in stukken breken,

als we niet samen zijn,

Ik ben al zo lang naar je op zoek.

Refrein.