413 номер в отеле - OsmanStarkov

Ночью в номере отеля, с открытыми глазами я

Ты так сладко спишь, а я рисую строки для тебя

Наверно снятся сказки тебе, где герои ты и я

Проснёшься рано утром, а в номере все нет меня

Пишу я песни о любви, по утренней Москве

Пишу все о любви, кому писать, если не мне

Эти строчки о тебе, все равно ты не узнаешь

Ведь ты так сладко спишь, но снюсь тебе совсем не я,

А кто?

Не я, кто?

не я, кто?

не я, кто если не я?

Ну кто ну кто?

не я, кто?

не я, кто, не я, ну кто если я

Зажег снова сигарету, тлеет быстро так от ветра, ветер то из-за тебя,

ведь похожа на планету

Сладко спишь не замечая, мои строки, глаза карие

Те что смотрят на тебя, твой сон теперь лежит гадает, но там кто?

Не я, кто?, не я, а кто?

не я, кто если не я?

Ну кто ну кто?

не я, кто?

не я, кто, не я, ну кто если

(кто? ну кто? кто?)

'S Nachts in een hotelkamer, met mijn ogen open, I

Je slaapt zo lief, en ik teken lijnen voor je

Je droomt waarschijnlijk van sprookjes, waarin jij en ik helden zijn

Je wordt 's morgens vroeg wakker en er is nog steeds geen ik in de kamer

Ik schrijf liedjes over liefde, in de ochtend Moskou

Ik schrijf alles over liefde, aan wie te schrijven, zo niet aan mij

Deze regels gaan over jou, je herkent het nog steeds niet

Je slaapt tenslotte zo lief, maar ik ben het niet die je droomt,

Wie?

Ik niet, wie?

niet ik wie?

niet ik, wie als ik niet?

Nou, wie, wie?

niet ik wie?

niet ik, wie, niet ik, nou ja, wie als ik

Ik stak weer een sigaret op, hij smeult zo snel van de wind, de wind komt door jou,

omdat het op een planeet lijkt

Slaap zacht zonder het te merken, mijn lijnen, bruine ogen

Degenen die naar je kijken, je droom vraagt ​​zich nu af, maar wie is daar?

Niet ik, wie?, niet ik, maar wie?

niet ik, wie als ik niet?

Nou, wie, wie?

niet ik wie?

niet ik, wie, niet ik, nou ja, wie als

(wie? nou ja, wie? wie?)