Applaud - Oscar Lang

I’m pulling out my hair

The window’s cracked, and I can feel the evening air

Look into mirrors and try not to stop and stare

The guy I used to know, he’s just not there

I’m forgetting all my memories, a man, a blank facade

A memory of a lifetime when my mind wasn’t so flawed

So I’ll say my bits about it and audience applauds

Sitting, crying in the back room whilst the final curtain calls

I’m overthinking everything, struggling to see

Taking all my steps back just to breathe

Staring off to space

The fear of losing keeps me wide awake

The stress is something that I try to embrace

A fractured whole, I cannot replace

I’m forgetting all my memories, a man, a blank facade

A memory of a lifetime when my mind wasn’t so flawed

So I’ll say my bits about it and audience applauds

Sitting, crying in the back room whilst the final curtain calls

I’m struggling to get it out, words can’t seem to form

Too many things to care about, so I wrote it in this song

Another sleepless morning and nights that seemed too long

'Cause my vision’s way too clouded, thinking, what did I do wrong?

Ik trek mijn haar uit

Het raam is gebarsten en ik voel de avondlucht

Kijk in spiegels en probeer niet te stoppen en te staren

De man die ik kende, hij is er gewoon niet

Ik vergeet al mijn herinneringen, een man, een lege façade

Een herinnering aan mijn leven toen mijn geest niet zo gebrekkig was

Dus ik zal er mijn stukjes over zeggen en het publiek applaudisseert

Zittend, huilend in de achterkamer terwijl het laatste gordijn roept

Ik overdenk alles, heb moeite om te zien

Ik doe al mijn stappen achteruit om te ademen

Naar de ruimte staren

De angst om te verliezen houdt me wakker

De stress is iets dat ik probeer te omarmen

Een gebroken geheel, ik kan het niet vervangen

Ik vergeet al mijn herinneringen, een man, een lege façade

Een herinnering aan mijn leven toen mijn geest niet zo gebrekkig was

Dus ik zal er mijn stukjes over zeggen en het publiek applaudisseert

Zittend, huilend in de achterkamer terwijl het laatste gordijn roept

Ik heb moeite om het eruit te krijgen, woorden lijken niet te vormen

Te veel dingen om je druk over te maken, dus ik heb het in dit nummer geschreven

Weer een slapeloze ochtend en nachten die te lang leken

Omdat mijn zicht veel te vertroebeld is, denkend, wat heb ik verkeerd gedaan?