Low Life - Operators

At the dawning of the day we die

I wander into town in a kind of daze

And with the cold and foreign stars above

This place looks very different now today

I was a stranger to my homeland and its

Dreaming acts awake inside my head

My body lives a thousand miles away

But my mind was always living here instead

Living here instead

Living here instead

You’ve seen me wander through the grass

On a pattern, on a path, but it never ends

Though ten thousand years have passed inside my skull

I’m waiting up here to descend

Sometimes you walk into the woods

Sometimes you disappear

Sometimes you are replaced

And people know you just to see you

They know your old life

But you have been changed

You are not the same

No

You are not the same

The wandering days

The lowest life

I’ll never see your face again

I’m over the lake

Unearthly light

Illuminates the parking lot

And everyone says

You’ve stayed too long

I hear the voices raised in song

It’s the golden age

Coming on

I was searching for release

In the fire, in the fire, but it never came

Then though we try, we try to leave

We’re always redirected right back here again

And now I don’t remember anything

Before I opened up my own head

If we are dreaming, let us die

And let these stranger eons

Now become our bed

We are living low, low life

Until the end of days

We are living low, low life

Until the end of days

We are living low, low life

Until the end of days

Yeah yeah yeah

We are living low, low life

Until the end of days

Bij het aanbreken van de dag gaan we dood

Ik dwaal de stad in in een soort roes

En met de koude en buitenlandse sterren hierboven

Deze plek ziet er vandaag heel anders uit

Ik was een vreemdeling in mijn vaderland en zijn

Dromen handelen wakker in mijn hoofd

Mijn lichaam woont duizend mijl verderop

Maar in plaats daarvan woonde mijn geest hier altijd

In plaats daarvan hier wonen

In plaats daarvan hier wonen

Je hebt me door het gras zien dwalen

Op een patroon, op een pad, maar het eindigt nooit

Hoewel er tienduizend jaar zijn verstreken in mijn schedel

Ik wacht hier om af te dalen

Soms loop je het bos in

Soms verdwijn je

Soms word je vervangen

En mensen kennen je alleen maar om je te zien

Ze kennen je oude leven

Maar je bent veranderd

Je bent niet hetzelfde

Nee

Je bent niet hetzelfde

De zwervende dagen

Het laagste leven

Ik zal je gezicht nooit meer zien

Ik ben over het meer

onaards licht

Verlicht de parkeerplaats

En iedereen zegt

Je bent te lang gebleven

Ik hoor de stemmen in het lied

Het is de gouden eeuw

Komt op

Ik was op zoek naar vrijlating

In het vuur, in het vuur, maar het kwam nooit

En hoewel we het proberen, proberen we te vertrekken

We worden hier altijd weer teruggestuurd

En nu herinner ik me niets meer

Voordat ik mijn eigen hoofd opendeed

Als we dromen, laten we dan sterven

En laat deze vreemde eonen

Word nu ons bed

We leven een laag, laag leven

Tot het einde van de dag

We leven een laag, laag leven

Tot het einde van de dag

We leven een laag, laag leven

Tot het einde van de dag

Ja ja ja

We leven een laag, laag leven

Tot het einde van de dag