The Poem - Oh Sees

And so I’m told, on a night so cold

In a forest black and deep

There hangs a scene whose none ears had seen

A swollen cloud of speech

Their throats turned out, like empty pockets shrug

And feathered in crimson drops

And from his hand a sword did land

Upon this mossy rug

Two babes had their tip-top bells well rang

And sang in whispering reeds

Was loud and bright for such a darkened night

A cloudless night indeed

And in the morn, a lark did land

Upon this upturned hand

The yellow breast was unimpressed

At this retreat to the land

En zo is mij verteld, op een nacht zo koud

In een bos zwart en diep

Er hangt een scène die geen oren hadden gezien

Een gezwollen wolk van spraak

Hun kelen draaiden eruit, alsof ze met lege zakken hun schouders ophaalden

En gevederd in karmozijnrode druppels

En uit zijn hand landde een zwaard

Op dit bemoste tapijt

Twee babes hadden hun beste klokken luiden

En zong in fluisterend riet

Was luid en helder voor zo'n donkere nacht

Inderdaad een wolkenloze nacht

En 's morgens landde er een leeuwerik

Bij deze opgestoken hand

De gele borst was niet onder de indruk

Bij deze retraite naar het land