Unstable - Obnoxious

In the dark at the gates of sleep

When intricacies of mind get lost

A multitude of vileness

Interferes lead mind a mind revolution

A real network of thoughts gets alive

And thoughts link so fast

That mind himself can’t follow as if it became rowdy

On the edge of failure spirit fights

Cause the feeling that this is the end becomes oppressive

And fall in sleep now

Seems to mean eternal death

Mind that talk drivel and lose his identity

Round-about and disconcerting thoughts

Eyes shut yet mental visualization of faces

Deformed by fear and suffering

Both fury to live and fury to die

We live in reprieve

Both good and evil are looking for ourselves again and again

Which aim for this life?

Unstable Mind

In the dark on the threshold of half consciousness

The depths of soul awake

Subconscious rises and reveals awful truth

Death suddenly seems so close and threatening

Mind that talk drivel and lose his identity

Round-about and disconcerting thoughts

Eyes shut yet mental visualization of faces

Deformed by fear and suffering

If it’s true that mind never dies

Is it reassuring cause which terrific destiny

For man and the whole mankind that a mind without body sentenced to wander

For ever in tortured intricacies of his own thoughts without any materiality

Which possible relief in this case

Let’s just hope that spirit and body

Die at the same time in order to have any consciousness of anything

In het donker aan de poorten van de slaap

Wanneer de fijne kneepjes van de geest verloren gaan

Een veelvoud van gemeenheid

Interfereert leidende geest een revolutie in de geest

Een echt gedachtennetwerk komt tot leven

En gedachten koppelen zo snel

Die geest kan het zelf niet volgen alsof hij baldadig werd

Op de rand van een mislukking vecht de geest

Want het gevoel dat dit het einde is, wordt benauwend

En val nu in slaap

Lijkt eeuwige dood te betekenen

Pas op met dat gepraat en verlies zijn identiteit

Rondom en verontrustende gedachten

Ogen dicht maar mentale visualisatie van gezichten

Misvormd door angst en lijden

Zowel woede om te leven als woede om te sterven

We leven in uitstel

Zowel goed als kwaad zoeken steeds weer naar onszelf

Welk doel voor dit leven?

Onstabiele geest

In het donker op de drempel van half bewustzijn

De diepten van de ziel ontwaken

Onderbewustzijn stijgt en onthult vreselijke waarheid

De dood lijkt ineens zo dichtbij en bedreigend

Pas op met dat gepraat en verlies zijn identiteit

Rondom en verontrustende gedachten

Ogen dicht maar mentale visualisatie van gezichten

Misvormd door angst en lijden

Als het waar is dat de geest nooit sterft

Is het een geruststellende reden voor welk geweldig lot?

Voor de mens en de hele mensheid die een geest zonder lichaam veroordeeld tot dwalen

Voor altijd in gekwelde fijne kneepjes van zijn eigen gedachten zonder enige materialiteit

Welke mogelijke opluchting in dit geval

Laten we hopen dat geest en lichaam

Sterf tegelijkertijd om enig bewustzijn van iets te hebben