Aéroport/évolution - Ô Paon

Ton père t’a tiré comme uni flèche à son arc

Pointent vers l’avant sans détour, sans retour, sans répit

Espérant atteindre un sommet plus céleste et glorieux, du vent…

Des passante, des proches transpercés les uns apres les autres

Une pomme agrafes à un tronc sans personne pour se mettre en dessoue

Ton corps déraciné parmis d’autres qui s’entassent dans les queues de l’aéroport

Des gens qui se dépêchent et qui poussent pour attendre le ciel…

Des doutes qui planent, et qui même dans une foule ne sont pas effacés ne sont

pas effacés

Du vent, du vent, du vent…

Trop entêtè, trop pressè, trop demandant, tu t’es enfermè dans un squelette en

scier

Ton corps parfumè, tes enfants javellisés, tu es devenu ton propre pire ennemi

Tu traines un poids doué à tes épaules, tu te fais un métier de détails sans

importance

Á chaque épreuve je revisite avec toi tes mauvaises habitudes, ton train-train

qui ne va nulle part

Allergique a l'écorce, allergique au pollen, l’autoroute est ta seule promenade

Tu confonds les sapins, les épinettes

Tu n’as vu les forêts de ton pays que par avion

C’est une drôle d’idée d’aller pourrir dans un cube, une drôle d’idée de courir

sur le pavé

Ça laisse un effet de ne plus voir le soleil, de partir tôt en noirceur,

rentrer en obscurité

C’est une course de chevaux qui fait demi-tour, un retour á l'Âge de pierre,

un homme qui marche le dos courbé

Je vader schoot je als een pijl op zijn boog

Vooruit wijzen zonder omweg, zonder terugkeer, zonder uitstel

In de hoop een meer hemelse en glorieuze top te bereiken, uit de wind...

Voorbijgangers, geliefden de een na de ander doorboord

Een appel niett aan een stam zonder dat iemand eronder kan komen

Je ontwortelde lichaam onder andere dat zich opstapelt in de rijen op de luchthaven

Mensen haasten en duwen om te wachten op de lucht...

Twijfels die zweven, en die zelfs in een menigte niet worden gewist, zijn dat niet

niet gewist

Wind, wind, wind...

Te koppig, te gehaast, te veeleisend, je sloot jezelf op in een skelet in

zagen

Je geurende lichaam, je gebleekte kinderen, je bent je eigen ergste vijand geworden

Je sleept een begaafd gewicht op je schouders, je maakt een handel in details zonder

belang

Bij elke test kijk ik met je terug naar je slechte gewoonten, je routine

wie gaat nergens heen

Allergisch voor blaffen, allergisch voor pollen, de snelweg is je enige rit

Je verwart de sparren, de sparren

Je hebt de bossen van je land alleen vanuit de lucht gezien

Het is een grappig idee om in een kubus te rotten, een grappig idee om te rennen

op de stoep

Het laat een effect achter van het niet langer zien van de zon, vroeg in het donker vertrekken,

keer terug naar de duisternis

Het is een paardenrace die omdraait, een terugkeer naar het stenen tijdperk,

een man die loopt met gebogen rug