Path of Folly - O'Brother

So did you care to speak your mind

Cause I’d be more than obliged

I’ve got a bone worth picking

We’ll take it all in calculated strides

Little by little

Down the path of folly

Fueled by this overwhelming desire

I need to be needed

But I only need it when you’re not being so needy

All my efforts lie

Lost in the line of time

All my efforts lie

Lost in the line of time

It’s the existential paradox of life

That our survival relies on

Our temporary nature of design

And our failure to realize

You’ll never get it but that doesn’t mean you shouldn’t try

I wanted peace of mind

But progress thrives

On opposition

Caught in the paradox of life

Where living is dying

And I just want to live as if I were dying

Try as you will but you’re never gonna be what you want

Always the insignificant mind of the brink of dissolve

Too little too late, always one step behind

It’s the existential paradox of life

That our survival relies on

Our temporary nature of design

And our failure to realize

So take what you want at the expense of your demise

Dus wilde je je mening uitspreken?

Want ik zou meer dan verplicht zijn

Ik heb een bot dat het waard is om te plukken

We nemen het allemaal in berekende stappen

Beetje bij beetje

Op het pad van dwaasheid

Gevoed door dit overweldigende verlangen

Ik moet nodig zijn

Maar ik heb het alleen nodig als je niet zo behoeftig bent

Al mijn inspanningen liggen

Verloren in de tijdlijn

Al mijn inspanningen liggen

Verloren in de tijdlijn

Het is de existentiële paradox van het leven

Waar onze overleving van afhangt

Ons tijdelijke karakter van design

En ons onvermogen om te beseffen

Je zult het nooit krijgen, maar dat betekent niet dat je het niet moet proberen

Ik wilde gemoedsrust

Maar vooruitgang gedijt

op oppositie

Gevangen in de paradox van het leven

Waar leven doodgaat

En ik wil gewoon leven alsof ik doodga

Probeer wat je wilt, maar je zult nooit zijn wat je wilt

Altijd de onbeduidende geest op het punt van oplossen

Te weinig te laat, altijd een stap achter

Het is de existentiële paradox van het leven

Waar onze overleving van afhangt

Ons tijdelijke karakter van design

En ons onvermogen om te beseffen

Dus neem wat je wilt ten koste van je overlijden