Solitudine - Nwanda, Carbon

Da, frate!

E prea mult intuneric

Nu vezi?

Ha ha.

Un, doi, stâng, drept

Merg

Merg

Merg

Merg pe străzi pustii

Printre blocuri gri

Ca un zombie istovit de griji

La sfârșit de zi — noaptea s-aşterne

Majoritatea cade-n perne

Moartea dă semne ca drapelu' ce cade-n

E prea devreme să trimit rațiunea la somn

Aprind un pipon, orașu' doarme la unison

Oameni mulți, uniformi, cu mândria-n frunte

Nu le pun coarne, își pun singuri — unicorni

Gonesc după fericire, se hrănesc cu vise pe drum

Din nefericire, visele fut viața și clipa de-acum

Singur, cu cel divin, cupa de chin

Luna aprinsa la clipet deplin, surâde senin

Unicorni reapar, unii dorm și mi-e clar

Unii nu se trezesc din vis că somnu-i total

Zi de zi

Zi de zi

Iluzii deșarte, le știi

Și tu le știi că în loc să trăiești te amăgești

Și semnezi din mers certificatu' de deces

Cu ficatul mărit de la consum in exces

Capu' prăjit de stres

Cauzat de scopuri grotești indiferent cât de seci

Mori sigur

Mai trist ar fi să mori singur

Închid pleoapele când ceilalți se-nchină

Că mă dor ochii, de la prea multă lumină

Poate că-s vinovat ce vrea să scape de vină

Sau poate că-s obosit de la atâta rutină

Mărul cunoașterii — fructul meu preferat

Ieri un prost fericit, azi, înțelept deprimat

Sunt muritor și ador să cad în păcat

Da' stau cu ochii-n tavan, nu pot s-adorm împăcat

Mă bat cu pumnu-n piept cum că-s puternic

Dar aprind lumânări, mi-e frică de-ntuneric

Fiindcă atunci când noaptea se lasă

Demonii-mi bat la ușă, fantome aleargă prin casă

E frig da' nu-mi pasă, că sunt in pasă proastă

Și poa' să vina și doamna cu coasă

Să mă ia să mă urce în dric

Închid ochii și cad, da' nu în somn ci în trip

Aud coplote, şi devin liniștit

Realizez că n-am cum să mor, deja am murit

Aud coplote, şi devin liniștit

Realizez că n-am cum să mor, deja am murit

Ja broer!

Het is te donker

Zie je niet?

Haha.

Een, twee, links, rechts

Gaan

Gaan

Gaan

Ik loop door de verlaten straten

Tussen de grijze blokken

Als een zorgeloze zombie

Aan het einde van de dag - de nacht valt

De meeste vallen in kussens

De dood vertoont tekenen als een vallende vlag

Het is te vroeg om reden te laten slapen

Een pijp aansteken, de stad slaapt in koor

Veel mensen, uniform, met trots op hun voorhoofd

Ik doe er geen hoorns op, ik doe ze mezelf op - eenhoorns

Ze jagen op geluk, ze voeden zich met dromen onderweg

Helaas, dromen neuken het leven en het moment van nu

Alleen, met het goddelijke, de beker van kwelling

De maan lichtte op met volle knippering, ze glimlachte sereen

Eenhoorns verschijnen weer, een beetje slapen en het is me duidelijk

Sommigen worden niet wakker uit een droom dat de slaap totaal is

Dagelijks

Dagelijks

IJdele illusies, weet je?

En je weet dat je jezelf bedriegt in plaats van te leven

En je tekent de overlijdensakte onderweg

Met vergrote lever door overmatige consumptie

Gestresste gebakken kop

Veroorzaakt door groteske doeleinden, hoe droog ook

Je gaat zeker dood

Het zou treuriger zijn om alleen te sterven

Ik sluit mijn oogleden terwijl de anderen buigen

Dat mijn ogen pijn doen van te veel licht

Misschien ben ik schuldig aan proberen te ontsnappen

Of misschien ben ik zoveel routine zat

De appel der kennis - mijn favoriete fruit

Gisteren een gelukkige dwaas, vandaag een depressieve wijze

Ik ben sterfelijk en ik val graag in zonde

Maar ik houd mijn ogen op het plafond gericht, ik kan niet rustig in slaap vallen

Ik stomp mezelf in de borst alsof ik sterk ben

Maar ik steek kaarsen aan, ik ben bang in het donker

Want als de avond valt

Mijn demonen kloppen op de deur, spoken rennen door het huis

Het is koud, maar het kan me niet schelen, ik ben in een slecht humeur

En de dame met de zeis mag ook komen

Laat me op het hek gaan

Ik sluit mijn ogen en val, maar niet in mijn slaap maar in mijn buik

Ik hoor meerkoeten, en ik word stil

Ik realiseer me dat ik niet kan sterven, ik ben al dood

Ik hoor meerkoeten, en ik word stil

Ik realiseer me dat ik niet kan sterven, ik ben al dood