Quiet Dawn - Nostalgia 77, Bonobo

Your frame is a slender tree

And hands two sprawling leaves

Your mouth, a quiet dawn

Your hair, a waterfall

Your eyes, stars astral light

Slow whispers of infinity

That draw me closer to your body night by night

And my love is a satellite

Spinning, spinning

Spinning, spinning

Your questions are impossible

Galaxies and moonlight flow

Angry tides and fallow lands

And our universe expands

Your footprints are maps to me Under sunlight speckled woods

You’ll feed me in the failing light

A simple meal of gravity

And all my love is a satellite

Spinning, spinning

Spinning, spinning

Spinning, spinning, spinning

You reached into space for me Held my orbit evenly, certain of infinity

But moons and comets die eventually

And when we go, go in peace

When our spirits go free

And the world’s only grey

Quiet dawning galaxy oh And my love is a satellite

Spinning, spinning

Spinning, spinning, spinning

Oh spinning

Je frame is een slanke boom

En handen twee uitgestrekte bladeren

Je mond, een rustige dageraad

Je haar, een waterval

Jouw ogen, sterren astraal licht

Langzaam gefluister van oneindigheid

Die me 's nachts dichter bij je lichaam brengen

En mijn liefde is een satelliet

Draaien, draaien

Draaien, draaien

Uw vragen zijn onmogelijk

Melkwegstelsels en maanlichtstroom

Boze getijden en braakliggende gronden

En ons universum breidt uit

Je voetafdrukken zijn kaarten voor mij Onder zonlicht gespikkeld bos

Je zult me ​​voeden in het afnemende licht

Een eenvoudige maaltijd van de zwaartekracht

En al mijn liefde is een satelliet

Draaien, draaien

Draaien, draaien

Draaien, draaien, draaien

Je reikte naar de ruimte voor mij hield mijn baan gelijkmatig vast, zeker van oneindigheid

Maar manen en kometen sterven uiteindelijk

En als we gaan, ga dan in vrede

Wanneer onze geest vrijuit gaat

En 's werelds enige grijze

Rustig aanbrekend sterrenstelsel oh En mijn liefde is een satelliet

Draaien, draaien

Draaien, draaien, draaien

Oh draaien