Memphis Will Be Laid To Waste - Norma Jean

Walk around the room with a glaze in your stare.

In your tuxedo suit.

I will give it a name.

Lower your defenses.

Lower your casket.

Open the door and open your grave.

Murder.

Now you’re doing the waltz with your murderer.

Mediocrity is the killer.

You find yourself helpless.

Christ is not a fashoin, fleeting away.

He laid emeralds in her eyes,

But I’d already tried a bracelt made of gold

And a scarlet thread around her wrist.

Everything was wrong so we sang sentimental songs.

«Oh how seldom we belong but how elegant our kiss.»

We painted crooked lines

But danced in perfect time to a love so much refined,

We know not what it is until like a dullen wine we pour into a grief know before

But never quite like this.

All i know now is regret,

It follows like a silhouette along the cobbelstone behind us,

But has nothing to say except to innocently ask,

Its voice delicate as glass,

«Do you see me when we pass?»

But i continue on my way.

Loop door de kamer met een glaasje in je blik.

In je smokingpak.

Ik zal het een naam geven.

Verlaag je verdediging.

Laat je kist zakken.

Open de deur en open je graf.

Moord.

Nu doe je de wals met je moordenaar.

Middelmatigheid is de moordenaar.

Je merkt dat je hulpeloos bent.

Christus is geen fashoin, vluchtig weg.

Hij legde smaragden in haar ogen,

Maar ik had al een armband van goud geprobeerd

En een scharlaken draad om haar pols.

Alles klopte niet, dus zongen we sentimentele liedjes.

"Oh, hoe zelden horen we bij elkaar, maar hoe elegant is onze kus."

We hebben kromme lijnen geschilderd

Maar danste in de perfecte tijd op een liefde zo verfijnd,

We weten niet wat het is totdat we als een saaie wijn in een verdriet gieten dat we eerder kennen

Maar nooit helemaal zo.

Alles wat ik nu weet is spijt,

Het volgt als een silhouet langs de kasseien achter ons,

Maar heeft niets te zeggen, behalve om onschuldig te vragen,

Zijn stem delicaat als glas,

"Zie je me als we passeren?"

Maar ik vervolg mijn weg.