The Soliloquy - Noah Mac

I was fading out, like a movie

You were moving in to catch me as I fell

And as I was going down, falling with the sun

You were on the ground waiting

And I have built myself like a sculpture

But never set the clay to harden and dry

So you can mould the spine

Touch up all the lines

'Cause you look before you jump

Cross your eyes and write the lies that clear the times you messed up

You’ll never miss the pieces, probably wondering where they’re going

Just had to turn the lights on, don’t you love it when I’m wrong

When I find the right words, I can almost make it

In it I’m hurt, it can almost taste like

The highs and lows

Now in the road, the telephone rings like

Get up and get on the sidewalk

Keep it a steady pace, telling me ready to rise up

'Cause any occasion could rise up

Keep my eyes up

Spend these nights up

While I wait to hear him say «Time's up, type the lines up»

Turn the clock and the arm up

Two more months and the light’s up

Turn my eyes to the sunrise

And we wonder how time flies

All the days that have gone by

You were stuck in the limelight

But it’s my life

And you don’t get that kind of lifeline

And you don’t get that kind of praise

You’re just here for the ride, right?

So tell me you’re here for me

So tell me you’re here for me

See you again

See you again

Can I see you one more time

See you again

See you again

Can I see you one more time

See you again

See you again

Can I see you one more time

See you again

See you again

Can I see you one more time

See you again

See you again

Can I see you one more time

See you again

See you again

Can I see you one more time

See you again

See you again (Oh, one more time)

Can I see you one more time

Ik was aan het vervagen, als een film

Je ging naar binnen om me op te vangen terwijl ik viel

En terwijl ik naar beneden ging, viel ik met de zon mee

Je lag op de grond te wachten

En ik heb mezelf gebouwd als een sculptuur

Maar laat de klei nooit uitharden en drogen

Zodat je de ruggengraat kunt vormen

Raak alle lijnen aan

Want je kijkt voordat je springt

Kruis je ogen en schrijf de leugens die de tijden opruimen die je verknoeid hebt

Je zult de stukken nooit missen, je vraagt ​​je waarschijnlijk af waar ze heen gaan

Moest gewoon de lichten aandoen, vind je het niet leuk als ik het mis heb

Als ik de juiste woorden vind, kan ik het bijna halen

Daarin ben ik gewond, het kan bijna smaken als

De hoogte- en dieptepunten

Nu onderweg, gaat de telefoon als:

Sta op en ga het trottoir op

Houd het in een gestaag tempo en zeg me dat ik klaar ben om op te staan

Omdat elke gelegenheid zich kan voordoen

Houd mijn ogen omhoog

Breng deze nachten door

Terwijl ik wacht om hem te horen zeggen: «De tijd is om, typ de regels omhoog»

Draai de klok en de arm omhoog

Nog twee maanden en het licht is aan

Richt mijn ogen op de zonsopgang

En we vragen ons af hoe de tijd vliegt

Alle dagen die voorbij zijn gegaan

Je stond vast in de schijnwerpers

Maar het is mijn leven

En zo'n reddingslijn krijg je niet

En dat soort lof krijg je niet

Je bent hier gewoon voor de rit, toch?

Dus vertel me dat je er voor me bent

Dus vertel me dat je er voor me bent

Zie je weer

Zie je weer

Mag ik je nog een keer zien?

Zie je weer

Zie je weer

Mag ik je nog een keer zien?

Zie je weer

Zie je weer

Mag ik je nog een keer zien?

Zie je weer

Zie je weer

Mag ik je nog een keer zien?

Zie je weer

Zie je weer

Mag ik je nog een keer zien?

Zie je weer

Zie je weer

Mag ik je nog een keer zien?

Zie je weer

Zie je weer (Oh, nog een keer)

Mag ik je nog een keer zien?