Khwaab - Niraj Chag, Swati Natekar

Verse 1

There was a season when my steps were unwavering

Within me was this ocean

That would repair and cure me of all my pains

But at the passing of time

I am no longer certain of my hearts integrity

The days of my youth

Now only an abstract memory

Chorus

Is my essence just a delusion?

How long do I submit to such a night

Where dreams are shattered

And mine forsake me

My silent cries reveal the stains of my memory

Verse 2

Everything is fragmented it’s falling apart

Yet perfectly connected, attached, aligned in my heart

A collage of hopes I had commissioned from within

Were denied me and blotted out

They cannot understand my lifes journey

So I alone must complete it

Middle 8

Disconnected from my thoughts

Disconnected from my dreams

This life

This road in silent suffering I must travel

Vers 1

Er was een seizoen waarin mijn stappen onwrikbaar waren

In mij was deze oceaan

Dat zou me herstellen en genezen van al mijn pijnen

Maar met het verstrijken van de tijd

Ik ben niet langer zeker van de integriteit van mijn hart

De dagen van mijn jeugd

Nu alleen een abstracte herinnering

Refrein

Is mijn essentie slechts een waanidee?

Hoe lang moet ik me onderwerpen aan zo'n nacht?

Waar dromen worden verbrijzeld

En de mijne verlaat mij

Mijn stille kreten onthullen de vlekken van mijn geheugen

Vers 2

Alles is gefragmenteerd, het valt uit elkaar

Maar toch perfect verbonden, gehecht, uitgelijnd in mijn hart

Een collage van hoop die ik van binnenuit had besteld

Werden mij geweigerd en uitgewist

Ze kunnen mijn levensreis niet begrijpen

Dus ik alleen moet het voltooien

Midden 8

Losgekoppeld van mijn gedachten

Losgekoppeld van mijn dromen

Dit leven

Deze weg in stil lijden moet ik reizen