Through Ashen Meadows - Night In Gales

…and my scrolls of earthen pain unfurl,

dripping with woe and scarlet slumber,

hastening to plunge itself into the richest tears of a faceless vagabond,

a heir of golden thorns, spat from the darkness between

and bathing in the undreamt marrow of none

and all what may sharpen these talons more than the fiery streams amidst?

no balm of reddest rapture will ever ease this bittersweet existence

nocturnal lamentation, perpetuate my beloved tragedy!

... en mijn rollen van aardse pijn ontvouwen zich,

druipend van wee en scharlaken sluimer,

zich haasten om zich in de rijkste tranen van een gezichtsloze zwerver te storten,

een erfgenaam van gouden doornen, spuugde uit de duisternis tussen

en badend in het onvermoede merg van niemand

en wat kan deze klauwen meer scherpen dan de vurige stromen in het midden?

geen balsem van de roodste vervoering zal ooit dit bitterzoete bestaan ​​verlichten

nachtelijke klaagzang, zet mijn geliefde tragedie voort!