Молодым - невиди́мка

Мне ветер сказку нашептал,

потом я ночью где-то был.

Все подетально расписал

и все плохое позабыл.

Понятно только молодым,

что можно вечером порой…

Мы на закате улетим,

беру портвейн, иду домой.

Там где рассвет красной мечты.

Там где закат - все позади.

Там где любовь, там где есть ты.

Мы перемен ждем как весны.

Как весны…

Как весны…

Перемен…

В лицо я страху загляну

и кину взор на отчий дом.

Меня наутро заберут,

рассветы встретит летний гром

И мы ловили искры глаз

и целовались до утра.

Как будто бы в последний раз

друг другу смотримся в глаза.

Там где рассвет красной мечты.

Там где закат - все позади.

Там где любовь, там где есть ты.

Мы перемен ждем как весны.

Как весны…

Как весны…

Перемен…

De wind fluisterde mij een sprookje toe,

dan was ik ergens 's nachts.

Alles is gedetailleerd

en alle slechte dingen zijn vergeten.

Alleen de jongeren begrijpen

wat kan er soms 's avonds gedaan worden...

We vliegen weg bij zonsondergang

Ik neem portwijn, ik ga naar huis.

Waar de dageraad van de rode droom.

Waar de zonsondergang is - alles is achter.

Waar liefde is, waar jij bent.

We kijken er naar uit om te veranderen als de lente.

Zoals de lente...

Zoals de lente...

Wijziging…

Ik kijk in het gezicht van angst

en wierp een blik op het huis van mijn vader.

Ze halen me morgenochtend op

dageraad zal de zomerdonder ontmoeten

En we vingen de vonken van de ogen

en kuste tot de ochtend.

Alsof het de laatste keer is

we kijken elkaar in de ogen.

Waar de dageraad van de rode droom.

Waar de zonsondergang is - alles is achter.

Waar liefde is, waar jij bent.

We kijken er naar uit om te veranderen als de lente.

Zoals de lente...

Zoals de lente...

Wijziging…