Night of Museums - Nevasca

Memory fails me again

And i just can’t recall

Last time we spoke

In apartments of our friends

All night long

But you moved on

I am stuck here

Despair hunts me everyday

Time heals the scars

But won’t heal mine

I caught a ride

To put stiches

In your new hometown

You said you’ll show me city sights

When you called me out

All museums were closed at night

There was nothing left but go to the bar

We laughted and smiled

And together felt in love with the past

In a moment I saw no signs of denial your eyes

So i started to wonder if not cities

But growing up separates us so much

Time heals the scars

But did not heal mine

Het geheugen laat me weer in de steek

En ik kan het me gewoon niet herinneren

De laatste keer dat we elkaar spraken

In appartementen van onze vrienden

De hele nacht

Maar je ging verder

Ik zit hier vast

Wanhoop jaagt elke dag op me

Tijd heelt de littekens

Maar zal de mijne niet genezen

Ik heb een ritje gemaakt

Steken plaatsen

In je nieuwe woonplaats

Je zei dat je me stadsbezienswaardigheden zou laten zien

Toen je me belde

Alle musea waren 's nachts gesloten

Er zat niets anders op dan naar de bar te gaan

We lachten en lachten

En samen verliefd op het verleden

In een oogwenk zag ik geen tekenen van ontkenning van je ogen

Dus ik begon me af te vragen of het geen steden waren

Maar opgroeien scheidt ons zo veel

Tijd heelt de littekens

Maar genas de mijne niet