Бомж - Нестандартный вариант

Когда-то были мечты, разгоралась искра надежды

Дарил цветы, без дырок чистую носил одежду

Было давно это, как будто не было

Я кем-то был указан пальцем, и полетело все

Недописаны остались строки моей мечты

Обрывки памяти прошлого давно позабыты

Развели под моими ногами мосты

Остались сны, реальным миром не задеты

Близки сейчас ко мне собаки, на свалках тоже роют

Родословной нет, они дворняги, поглажу их Холодно зимой, но мне совсем не до искусства,

Но в музеи захожу, так погреться ведь не греют чувства

Мать подарила имя, отчество пошло от старого

Незачем теперь фамилия — хоронят заживо

Сзади не ходил я, вперед не вырывался

С неба падал дождь — улыбался

Теперь не как все, но похож

Посмотри на меня Я БОМЖ…

Тихо прохожу мимо — обсуждаете

Смеетесь, когда плакать надо — наслаждаетесь

Толпы растут, где произносят на те Горький опыт — дайте, не воспринимаете

На сердце килограммы боли, покоя миллиграммы

Ноги устают от воли, хотя идут сами

Дни мои похожи, как близнецы-братья

Они уходят, я старею, крепки объятья

Судьба не справедлива — раздела, кинула

Страна совсем забыла, зачем родила мама

Грустью забита грудь, я где-то слышу жалость

Назад не повернуть, нет, пройти осталось мало

В зеркало смотрю разбитое, слезы пролитые

Жизнь «хорошо"прожита — истина зла

В грязном лице ты увидишь чистое

Бездомной собаке посмотри в глаза

Не как все, но похож

Посмотри, я бомж

Я бомж, ну и что ж Посмотри, на кого я похож

Toen er eenmaal dromen waren, vlamde er een sprankje hoop op

Bloemen gegeven, schone kleren aan zonder gaten

Het was lang geleden, alsof het niet zo was

Ik werd gewezen door iemands vinger, en alles vloog

De lijnen van mijn dromen bleven onvoltooid

Fragmenten uit het verleden zijn lang vergeten

Ze bouwden bruggen onder mijn voeten

Dromen blijven, niet beïnvloed door de echte wereld

Honden zijn nu dicht bij mij, ze graven ook op stortplaatsen

Er is geen stamboom, het zijn bastaarden, ik zal ze aaien. Het is koud in de winter, maar ik ben helemaal niet van de kunst,

Maar ik ga naar musea, omdat gevoelens niet opwarmen om op te warmen

Moeder gaf de naam, patroniem kwam van het oude

Er is nu geen achternaam meer nodig - ze zijn levend begraven

Ik liep niet achter, ik brak niet vooruit

Regen viel uit de lucht - glimlachte

Nu niet zoals iedereen, maar vergelijkbaar

Kijk naar mij, ik ben THUIS...

Rustig langskomen - discussiëren

Lach als je moet huilen - geniet ervan

Menigten groeien, waar ze zich uitspreken over die Bittere ervaring - geef het, neem het niet

Er zijn kilo's pijn in het hart, milligram vrede

Benen worden moe van de wil, hoewel ze alleen lopen

Mijn dagen zijn als tweelingbroers

Ze gaan weg, ik word oud, dikke knuffels

Het lot is niet eerlijk - uitgekleed, gegooid

Het land is helemaal vergeten waarom moeder is bevallen

Mijn borst is gevuld met verdriet, ergens hoor ik medelijden

Keer niet terug, nee, er is weinig meer te gaan

In de spiegel zie ik er gebroken uit, tranen vloeien

Het leven "goed" geleefd - de waarheid van het kwaad

In een vies gezicht zie je een schoon gezicht

Kijk in de ogen van een dakloze hond

Niet zoals iedereen, maar vergelijkbaar

Kijk, ik ben een zwerver

Ik ben een zwerver, dus wat? Kijk hoe ik eruitzie