The Void - Nebula

Among the human ghosts who never lived

Eternity at last achieved

All universe had lost materiality

You fall into alternative reality

Eternity

Duality

All previous memories erased

There is nothing feels like form and weight

And like beginning and the end

At once you’re rock and grain of sand

And what is fiction

You had been terrified

The cruel instintction

The Void of Nebulae

And what is real?

What is fake?

And what to feel, to see, to take?

And no more reasons to regret

That you where alive and now you’re dead

And what is fiction

You had been terrified

The cruel instintction

The Void of Nebulae

You’re dead for all what lives in lies

Thinks their feels are real life

Thick balance on the edge of knife

The crucial moment has arrived

On the other side of your mind

Where is nothing to exist

Only shadows in mist

Do you call me your priest?

Want you find the way out?

Eyes opened wide

Deep in the night…

Void of Nebulae

Onder de menselijke geesten die nooit hebben geleefd

Eeuwigheid eindelijk bereikt

Het hele universum had de materialiteit verloren

Je valt in de alternatieve realiteit

Eeuwigheid

dualiteit

Alle eerdere herinneringen gewist

Er is niets voelt als vorm en gewicht

En zoals het begin en het einde

In één keer ben je rots en zandkorrel

En wat is fictie?

Je was doodsbang geweest

Het wrede instinct

De leegte van nevels

En wat is echt?

Wat is nep?

En wat te voelen, te zien, te nemen?

En geen redenen meer tot spijt

Dat je leefde en nu ben je dood

En wat is fictie?

Je was doodsbang geweest

Het wrede instinct

De leegte van nevels

Je bent dood voor alles wat in leugens leeft

Denkt dat hun gevoelens het echte leven zijn

Dikke balans op de rand van het mes

Het cruciale moment is aangebroken

Aan de andere kant van je geest

Waar is niets te bestaan?

Alleen schaduwen in de mist

Noem je me je priester?

Wil je de weg naar buiten vinden?

Ogen wijd open

Diep in de nacht…

Leegte van nevels