Верь в своего пацана - Небро

Пришел к такому мнению, что ничего не умею,

ни школа, ни институт не сделали умнее,

всё чаще мама плачет, подруга тупо гонит,

друзья всё реже звонят, наверное и не стоит,

видимо есть причины, вот только не лечи мне, за то, что значит

быть мужчиной, слышишь родная,

меня быт осушает, а ты опять осуждаешь,

типа тебе до Олимпа, как пешком до Китая,

дорогая я в курсе и лишь поэтому тусим,

шаг за шагом, курнем, выпьем, закусим,

хочу офигенный микро с офигенной акустикой,

а ты мечтаешь о детях и грязных подгузниках,

я тону в этой музыке, это мое дело вкуса,

кто-то ходим пешком, кто-то сосет за ландкрузер,

у меня вазовский тазик, старенький кузов,

зато не продал душу, так что сучка слушай

или вдыхай ноздрями как разбогатев как нефтяник,

я отдам эти треки на пробу местным лентяем

и если один из десятка или хотя бы из сотни закачает башкой на балконе

подводник,

я буду доволен, меня искренне вскроет,

слышишь, брось тратить нервы — это пустое,

я тот кто я есть, точнее тот кем я стал

и точно не встану нажав даже на restart…

Снова игры с законом, снова трубка вне зоны,

снова люди в погонах, …старый знакомый, каждый день как последний,

всего посредник между домашним уютом и очередным обострением, меня улица манит

своим холодным дыханием,

ребята вдыхают пока мой район отдыхает,

в тесной компании до боли родных, пацаки крошат от понедельника до выходных,

и я, конечно, с ними по колпачку осилим, под утро ближе к дому, возьму пивка и

финиш,

я снова синий, я справлюсь я же сильный,

Боже храни Россию, Боже прости её,

и как бы не было худо и как бы не было плохо,

Дима стоит и если честно, Диме не пофиг,

жизнь рубит с плеча, но я не в силах молчать

видя как твои слезы насыщают печаль,

верь в своего пацана и вроде верит она,

и вроде чувствует он когда не сердце тепло,

время расставим всё по своим местам,

самое главное — верь в своего пацана

Ik kwam tot de conclusie dat ik niets kan doen,

noch school noch instituut slimmer gemaakt,

steeds vaker huilt mama, vriendin rijdt dom,

vrienden bellen steeds minder, waarschijnlijk niet de moeite waard,

blijkbaar zijn er redenen, behandel me gewoon niet, voor wat het betekent

om een ​​man te zijn, hoor je schat,

het leven put me uit, en je veroordeelt opnieuw,

zoals jij naar Olympus, zoals wandelen naar China,

schat, ik weet het en daarom hangen we rond,

stap voor stap, roken, drinken, eten,

Ik wil een geweldige micro met geweldige akoestiek,

en je droomt over baby's en vieze luiers,

Ik verdrink in deze muziek, dit is mijn kwestie van smaak,

iemand loopt, iemand zuigt op een landcruiser,

Ik heb een VAZ-bassin, een oud lichaam,

maar ik heb mijn ziel niet verkocht, dus luister bitch

of adem in door je neusgaten alsof je rijk bent als een olieman,

Ik zal deze tracks om te testen aan lokale luie mensen geven

en als één op de tien, of in ieder geval op de honderd, zijn hoofd schudt op het balkon

onderzeeër,

Ik zal tevreden zijn, ik zal oprecht worden geopend,

hoor je, stop met je zenuwen te verspillen - het is leeg,

Ik ben wie ik ben, of beter gezegd wie ik ben geworden

en ik zal zeker niet opstaan, zelfs niet door op herstart te drukken...

Weer spelen met de wet, weer is de buis uit de zone,

weer mensen in uniform, ... een oude bekende, elke dag is als de laatste,

slechts een intermediair tussen thuiscomfort en een andere ergernis, de straat wenkt me

met je koude adem

jongens inhaleren terwijl mijn gebied rust,

in nauw gezelschap van de pijn van familieleden brokkelen de jongens af van maandag tot het weekend,

en ik kan er natuurlijk wel een dop mee, 's morgens dichter bij huis neem ik een biertje en

het einde,

Ik ben weer blauw, ik kan het aan, ik ben sterk

God red Rusland, God vergeef haar,

en hoe erg het ook is en hoe erg het ook is,

Dima staat en eerlijk gezegd kan het Dima niet schelen,

het leven snijdt van de schouder, maar ik kan niet zwijgen

zien hoe je tranen verdriet verzadigen,

geloof in je kind en ze lijkt te geloven,

en hij lijkt te voelen wanneer zijn hart niet warm is,

tijd om alles op zijn plaats te zetten,

het belangrijkste is om in je kind te geloven