How You Learn To Live Alone - Nashville Cast, Jonathan Jackson

First you fall, then you fly

and you believe that you belong

up in the sky.

Flap your arms, as you run,

every revolution brings you closer to the sun.

You fall asleep in motion, in unchartered

hemispheres,

and you wake up with the stars

fallin' down around your ears.

And when they hit the ground,

they’re nothin' but stones

that’s how you learn to live alone.

That’s how you learn to live alone.

Bit by bit, you slip away,

you lose yourself in pieces

by the things that you don’t say.

You’re not here, but you’re still there

The sun goes up and the sun goes down,

but you’re not sure you care.

You live inside the false,

till you recognize the truth.

People send you pictures,

but you can’t believe it’s you.

Seems forever since your house

has felt like home

that’s how you learn to live alone

that’s how you learn to live alone.

It don’t feel right, but it’s not wrong.

It’s just hard to start again this far along.

Brick by brick, the letting go,

as you walk away from everything you know

When you release resistance

and you lean into the wind,

till the roof begins to crumble,

and the rain comes pourin' in,

And you sit there in the rubble,

till the rubble feels like home

That’s how you learn to live alone

that’s how you learn to live alone

that’s how you learn to live alone

Eerst val je, dan vlieg je

en je gelooft dat je erbij hoort

in de lucht.

Flap met je armen, terwijl je rent,

elke revolutie brengt je dichter bij de zon.

Je valt in slaap in beweging, in niet-gecharterd

hemisferen,

en je wordt wakker met de sterren

vallen rond je oren.

En toen ze de grond raakten,

het zijn niet meer dan stenen

zo leer je alleen te leven.

Zo leer je alleen te leven.

Beetje bij beetje glibber je weg,

je verliest jezelf in stukken

door de dingen die je niet zegt.

Je bent er niet, maar je bent er nog steeds

De zon gaat op en de zon gaat onder,

maar je weet niet zeker of het je iets kan schelen.

Je leeft in het valse,

totdat je de waarheid herkent.

Mensen sturen je foto's,

maar je kunt niet geloven dat jij het bent.

Het lijkt een eeuwigheid geleden sinds je huis

heeft als thuis gevoeld

zo leer je alleen te leven

zo leer je alleen te leven.

Het voelt niet goed, maar het is niet verkeerd.

Het is gewoon moeilijk om zo ver opnieuw te beginnen.

Steen voor steen, het loslaten,

terwijl je wegloopt van alles wat je weet

Wanneer je weerstand loslaat

en je leunt tegen de wind in,

tot het dak begint af te brokkelen,

en de regen komt binnenstromen,

En je zit daar in het puin,

tot het puin als thuis voelt

Zo leer je alleen te leven

zo leer je alleen te leven

zo leer je alleen te leven