Las Puertas del Mar - Narsilion

Tras el umbral

de la eternidad

encontrarás…

un reino bajo el mar

sus ojos son

los dueños de la luz,

lejos de ti…

besan tu corazón

Recordarás… su llanto al despertar…

Albergarás… en las Puertas del Mar…

La soledad

reina en su interior,

triste hermandad…

llorada sin cesar.

Hoy volverás

de nuevo a soñar

en su verdad…

se oculta el perdurar.

Recordarás… su llanto al despertar…

Albergarás… en las Puertas del Mar…

Abrazarás

la noche sin cesar,

donde jamás…

tus pasos volverán.

Recordarás… su llanto al despertar…

Albergarás… en las Puertas del Mar…

Cuenta la leyenda,

que al alba las aguas

rompieron a lágrimas,

donde ya el viento cesó su danza

y los amaneceres

se mecían entre mil recuerdos…

El noble viajero adentró sus pasos

muy lejos de su mundo…

donde un reino

envuelto en brumas de agua salada

salpicaba ya de magia su triste corazón…

achter de drempel

van de eeuwigheid

je vindt…

een koninkrijk onder de zee

je ogen zijn

de eigenaren van het licht,

weg van jou…

ze kussen je hart

Je zult je herinneren... zijn gehuil toen hij wakker werd...

Je zult huis ... aan de poorten van de zee ...

Eenzaamheid

koningin van binnen,

triest broederschap...

eindeloos gehuild.

vandaag kom je terug

terug naar dromen

in zijn waarheid...

verdragen is verborgen.

Je zult je herinneren... zijn gehuil toen hij wakker werd...

Je zult huis ... aan de poorten van de zee ...

je zult omarmen

de nacht zonder ophouden,

waar nooit...

je voetstappen zullen terugkeren

Je zult je herinneren... zijn gehuil toen hij wakker werd...

Je zult huis ... aan de poorten van de zee ...

legende zegt,

dat bij het ochtendgloren de wateren

ze barstten in tranen uit,

waar de wind is gestopt met dansen

en de zonsopgangen

ze wiegden tussen duizend herinneringen...

De nobele reiziger zette zijn stappen

ver weg van zijn wereld...

waar een koninkrijk

gewikkeld in nevelen van zout water

besprenkelde zijn droevige hart al met magie...