Положила - Наадя

Мы оба смотрели мимо и всё в тени

Слова распадаются мягко и без нажима

И я отголосок, обмылок, я цианид

Я меньше того, что ты на меня положила

Нам счастья даровано целых десять минут

И чтоб не упасть ты держишься за перила

Мы сдержанно ждём как скоро меня позовут

Я вроде того, чем ты меня возомнила

И кожа белеет оттенками молока

Мне больше не надо чем просто звать тебя милой

Ты лезешь погреться ладонями в мой рукав

Мне жаль, дорогая, что ты меня полюбила

Я меньше того, что ты на меня положила

We keken allebei voorbij en alles is in de schaduw

Woorden vallen zacht en zonder druk uiteen

En ik ben een echo, een overblijfsel, ik ben cyanide

Ik ben minder dan wat je me aandoet

We hebben tien hele minuten geluk gekregen

En om niet te vallen, houd je je vast aan de reling

We wachten geduldig tot iemand me binnenkort belt

Ik ben zoals je denkt dat ik ben

En de huid wordt wit met tinten melk

Ik heb niet meer nodig dan je schattig te noemen

Je kruipt in mijn mouw om jezelf te verwarmen met je handpalmen

Het spijt me, schat, dat je van me hield

Ik ben minder dan wat je me aandoet