Bloodline Broken - My Own Grave

With undying hunber, a fathomless swarm of locusts

As one, bottomless pit of gaping mouths

Parasitical leaches scavenging, bleeding the host dry

Black vulture wings extinguish the sun

The day of reckoning awaits, I shall spare no one

Master turns slave, the butcher himself becomes food for the rats

Fields ripe with putrefaction without end, and for the dead

No casket, no funeral, no mourning and no obituary

Walk the streets of solitude paved with bodies of the dead

Fear of dying stronger than the fear of life

Refuge in the shadows a rusted monolith, forlorn amongst the ruins

Bloodline broken

These voices from beyond, gnawing the flesh from my bone

Like a million voices screaming, draining the sanity from my soul

In this sanctuary, your heaven.

with morphine in your blood to keep you safe

From madness tearing, clawing at your skin from the inside

In a haze through the grates, you witness the end

Walk the streets of solitude paved with bodies of the dead

Fear of dying stronger than the fear of life

Refuge in the shadows a rusted monolith, forlorn amongst the ruins

Over cemetery fields, the last of manking

Dethrone monarch in the kingdom of the dead

In no man’s land, as despair has conquered his fear

Broken like his the bloodline is

Met onsterfelijke hunber, een peilloze zwerm sprinkhanen

Als één, bodemloze put van gapende monden

Parasitaire uitlogingen opruimen, de gastheer droog laten bloeden

Zwarte giervleugels doven de zon

De dag van afrekening wacht, ik zal niemand sparen

Meester wordt slaaf, de slager wordt zelf voer voor de ratten

Velden rijp met verrotting zonder einde, en voor de doden

Geen kist, geen begrafenis, geen rouw en geen overlijdensbericht

Loop door de straten van eenzaamheid geplaveid met lichamen van de doden

Angst om te sterven sterker dan de angst voor het leven

Schuil in de schaduw een verroeste monoliet, verlaten tussen de ruïnes

Bloedlijn gebroken

Deze stemmen van daarbuiten, knagen aan het vlees van mijn been

Als een miljoen schreeuwende stemmen, die de geestelijke gezondheid uit mijn ziel zuigen

In dit heiligdom, jouw hemel.

met morfine in uw bloed om u te beschermen

Van krankzinnigheid die van binnenuit in je huid klauwt

In een waas door de roosters ben je getuige van het einde

Loop door de straten van eenzaamheid geplaveid met lichamen van de doden

Angst om te sterven sterker dan de angst voor het leven

Schuil in de schaduw een verroeste monoliet, verlaten tussen de ruïnes

Over begraafplaatsen, de laatste manking

Onttronen monarch in het koninkrijk van de doden

In niemandsland, omdat wanhoop zijn angst heeft overwonnen

Gebroken zoals de zijne is de bloedlijn