Come To My Life - Morris Albert

I’m your light

you’re my destiny

I’m your song

you’re my symphony

light away we were loving each other

and the reasons make me say goodbye

now I’m lonely and deceived love

crying thinking 'bout you

I was calling your name

but the ways are the same

they don’t let me hear your voice

I was on my way

I was happy to be alone

now I fell in love and I feel there’s something wrong

who am I sitting at my table

eating memories drinking love

now I am in love

I’m glad you’re so far away

trying to find myself

a love from yesterday

these are my memories

memories

Cromok — memories

I’m not angry with life

I’m just bewildered

Chains of uncertainty

Are holding me down

Where am i to go

Who am i to blame

What am i to do

God, am i insane?

I never thought that my innocence

Would stray me away from reality

I never thought that my life

Would resolved to emptiness

I never thought that in order to live

I have to bear so much pain

The sorrow of life has taught me

To accept many new beginnings

To smile even though hurts

To reach out even if there’s no one there

To aim high and never say die

Cause there’s always sun at the end of the night

Memories… tortured by my own

Memories…

Memories… trapped in my own

Momeries…

If your eyes are full to the brim

The teardrop are sure to fall down

For whom the eyes may starve tomorrow

Where it get lost, the tears, that i had

Keep hidden in my…

chorus

Ik ben je licht

jij bent mijn lot

Ik ben je lied

jij bent mijn symfonie

licht weg we hielden van elkaar

en de redenen maken dat ik afscheid moet nemen

nu ben ik eenzaam en bedrogen liefde

huilend denkend aan jou

Ik riep je naam

maar de manieren zijn hetzelfde

ze laten me je stem niet horen

Ik was onderweg

Ik was blij om alleen te zijn

nu werd ik verliefd en ik voel dat er iets mis is

wie zit ik aan mijn tafel?

herinneringen eten liefde drinken

nu ben ik verliefd

Ik ben blij dat je zo ver weg bent

mezelf proberen te vinden

een liefde van gisteren

dit zijn mijn herinneringen

herinneringen

Cromok — herinneringen

Ik ben niet boos op het leven

ik ben gewoon verbijsterd

Ketens van onzekerheid

Houden me vast

Waar moet ik heen?

Wie heb ik de schuld?

Wat moet ik doen

God, ben ik gek?

Ik had nooit gedacht dat mijn onschuld

Zou me afdwalen van de realiteit

Ik had nooit gedacht dat mijn leven

Zou opgelost zijn tot leegte

Ik had nooit gedacht dat om te leven

Ik moet zoveel pijn verdragen

Het verdriet van het leven heeft me geleerd

Om veel nieuwe beginnen te accepteren

Om te glimlachen, ook al doet het pijn

Contact opnemen, zelfs als er niemand is

Om hoog te mikken en nooit dood te zeggen

Want er is altijd zon aan het einde van de nacht

Herinneringen… gekweld door mijn eigen

Herinneringen…

Herinneringen… gevangen in die van mezelf

moeders…

Als je ogen tot de rand vol zijn

De traan valt zeker naar beneden

Voor wie de ogen morgen kunnen verhongeren

Waar het verloren gaat, de tranen, die ik had

Verborgen in mijn…

Refrein