Garden of Disdain - Morbid Angel

No God will claim this garden

Too sickening to the eyes to see this

Long ignored my words of warning

From the world I built, erased

So it shall know no peace in my time

In absence of my voice for guidance

In the absence of my hand and whip

Grew the absence of the knowing

Unknowing

Grew the absence and grew the festering

A boiling abscess that

Was sure to burst with failure

From a distance I have observed

Minding my slaves like children

Absorbing your petty struggles

Disgusted by your petty lives

I have witnessed your sleight of hand

I was betrayed by you many times

I have craved to bring forth my vengeance

I have yearned to dismantle this

World of unfathomed treasures

This garden disgraced by man

Your ways despised by beasts and gods alike

All gods agree your ways must end

They have waited long to see this

You claim to not need my guidance

Yet you reach for my hand and plead

Obsessed with your futile struggles

You are mistaken to think I feel

From a distance I have observed

Minding my slaves like children

Absorbing your petty strife

Disgusted by your petty life

All gods have left this garden

These gods have left in shame

Dismissed and long forgotten

This world of useless being

This endless festering

Geen God zal deze tuin opeisen

Te misselijkmakend voor de ogen om dit te zien

Ik heb mijn waarschuwingen lang genegeerd

Van de wereld die ik heb gebouwd, gewist

Dus het zal in mijn tijd geen vrede kennen

Bij afwezigheid van mijn stem voor begeleiding

Bij afwezigheid van mijn hand en zweep

Groeide de afwezigheid van het weten

onwetend

Groeide de afwezigheid en groeide de ettering

Een kokend abces dat

Zou zeker barsten van de mislukking

Van een afstand heb ik waargenomen

Op mijn slaven passen als kinderen

Je kleine worstelingen absorberen

Walgen van je bekrompen leven

Ik ben getuige geweest van je vingervlugheid

Ik ben vaak door je verraden

Ik heb ernaar verlangd om mijn wraak voort te brengen

Ik heb ernaar verlangd om dit te ontmantelen

Wereld van onpeilbare schatten

Deze tuin in ongenade gevallen door de mens

Uw wegen veracht door zowel beesten als goden

Alle goden zijn het erover eens dat je wegen moeten eindigen

Ze hebben lang gewacht om dit te zien

U beweert mijn begeleiding niet nodig te hebben

Toch grijp je naar mijn hand en smeek je

Geobsedeerd door je vergeefse strijd

Je vergist je als je denkt dat ik voel

Van een afstand heb ik waargenomen

Op mijn slaven passen als kinderen

Je kleinzielige strijd absorberen

Walgen van je bekrompen leven

Alle goden hebben deze tuin verlaten

Deze goden zijn in schaamte vertrokken

Afgewezen en lang vergeten

Deze wereld van nutteloos zijn

Deze eindeloze ettering