Sun Dethroned - Moonshade

Her descent into oblivion

Gracefully walking down those steps

Into the groves of the unknown

That flourish on the darkest depths

Left burning scars in innocence

Goddess Lenore, my cruel will of fate

Heed these silent cries

For the reaper is at the gates

This day, you have ceased to know pain

And left behind all hopes and fears

Beyond all sorrow, knowing peace

Deafened to my selfish tears

Cast me down beyond all light

Where shadows bow in reverence

Cast upon the veil of darkness

A restless heart falls ever silent

Undisturbed by pleas of mercy

Ending a parasitic torment

What pain can vanquish shades of death?

The still-water chalice of fate?

When misery turns to despair

Our very nature we mutilate

Crucified

In denial

For our crimes

A life denied

Lenore, my cruel will of fate

Alone, your servant cries

As the reaper closes the gates

Haar afdaling in de vergetelheid

Sierlijk die trap aflopend

In de bosjes van het onbekende

Die gedijen op de donkerste diepten

Brandende littekens achtergelaten in onschuld

Godin Lenore, mijn wrede wil van het lot

Luister naar deze stille kreten

Want de maaier staat voor de poort

Vandaag ken je geen pijn meer

En liet alle hoop en vrees achter zich

Voorbij alle verdriet, vrede kennen

Doof voor mijn egoïstische tranen

Werp me neer voorbij alle licht

Waar schaduwen eerbiedig buigen

Werp op de sluier van duisternis

Een rusteloos hart valt altijd stil

Ongestoord door smeekbeden

Het beëindigen van een parasitaire kwelling

Welke pijn kan de schaduwen van de dood overwinnen?

De kelk van het lot met stilstaand water?

Wanneer ellende verandert in wanhoop

Onze aard verminken we

Gekruisigd

In ontkenning

Voor onze misdaden

Een ontkend leven

Lenore, mijn wrede wil van het lot

Alleen, huilt je dienaar

Terwijl de maaimachine de poorten sluit