The Horizons - Mooncake

The Horizons, under my balcony, are

bearing the superior lights of the city,

where nobody sleeps.

This place, where metals and bones,

concrete and blood were mixed

to erect a sanctuary for all

bad and good, this planet remembered.

On purpose all born naturally

are equipped with both rectipetality

and self-hatred.

In this compact universe several

techniques are extraordinarily important

for those who want to live and to die.

Settled Red, Green, Blue

are the colours of breathe mechanics.

And every breath is a prayer

And every breath is vital

Morose asphalt, made of souls of those,

who coddled the Earth till the comet’s arrival

is a firm jacket for the lawbook.

And every law is a legacy

and every law is deadly.

My eyes are becoming upturned binoculars

And Now things around are frustrated.

Naked houses, drunken street lamps,

pained prophets are going mad,

beating down the sun,

waiting for it’s reverse.

And against a background of all these

we are the lost scenery

set up for making cheap resurrections

every time our minds and hearts awake.

Oblivion is the word, the horizons under

my balcony whisper…

wobbling, the moon rises at the top of the hill.

This world is over.

This world begins.

De Horizons, onder mijn balkon, zijn

met de superieure lichten van de stad,

waar niemand slaapt.

Deze plaats, waar metalen en botten,

beton en bloed waren gemengd

om een ​​heiligdom voor iedereen op te richten

slecht en goed, herinnerde deze planeet zich.

Met opzet allemaal natuurlijk geboren

zijn uitgerust met zowel rechtschapenheid

en zelfhaat.

In dit compacte universum zijn verschillende

technieken zijn buitengewoon belangrijk

voor degenen die willen leven en sterven.

Geregeld rood, groen, blauw

zijn de kleuren van ademmechanica.

En elke ademhaling is een gebed

En elke ademhaling is van vitaal belang

Somber asfalt, gemaakt van die zielen,

die de aarde vertroetelde tot de komst van de komeet

is een stevig jasje voor het wetboek.

En elke wet is een erfenis

en elke wet is dodelijk.

Mijn ogen worden een omgekeerde verrekijker

En nu zijn de dingen in de buurt gefrustreerd.

Naakte huizen, dronken straatlantaarns,

gepijnigde profeten worden gek,

de zon neerslaan,

wachten tot het omgekeerd is.

En tegen een achtergrond van al deze

wij zijn het verloren landschap

ingesteld voor het maken van goedkope opstandingen

elke keer dat onze geest en ons hart wakker worden.

Vergetelheid is het woord, de horizon onder

mijn balkon fluistert...

wiebelen, de maan komt op op de top van de heuvel.

Deze wereld is voorbij.

Deze wereld begint.