Dobranoc - Monopol, Caro

Czwarta w nocy, Marek spać nie może

Nad dachami roznosi się ryk głośny, czy to pies czy człowiek

Nasz bohater ma jednak co innego w głowie

Chwycił joint w dłonie i bawiąc się nożem stoi na balkonie

Skoczyć może, myślał o tym co dzień od tygodnia

Maturę oblał, wielkie hola, z tym że to próba piąta

Perspektywa przyszłości robi się wątła

Postanowił więc smutkowi się oddać, opcja to najprostsza

Jak tak kurwa można, myśli na głos

Zjeb, matoł, debil, patol, kutafon, rzuca w siebie wiązanką

Czy było kurwa warto rozrywkę marną stawiać nad wiedzę i uciekać w nią przed

problemem, i pakować siebie w permanentne bagno

No klawo, kozacko, już nic z tym nie zrobi

Pora się ze swym miejscem pogodzić, czas na znalezienie roli

Póki co woli cichy skowyt nad pustą butlą coli

Jest tak upalony że noc o radę prosi

A z sklepienia nocy cichy głos się roznosi

Marek zastygł niczym pomnik i stoi niporuszony

Głos staje się głośny, noc patrzy mu w oczy

Szeptem łagodnym rozpoczyna wywód mroczny

Dzień dobry, a raczej dobranoc

Twarz księżyca spotyka się na chwilę z jego twarzą

Napomyka z rozwagą: znam to, nie jesteś pierwszą taką pod mym okiem sytuacją,

widziałem wielu co skakało

Marka zatkało, a herald nocy ciągnął dalej

Patrząc wprost przez jego oczy jakby było to coś ważne

Znam Cię i ty mnie znasz także, więc słuchaj uważnie, mam dla ciebie pewne

rozwiązanie

Spojrzenie ciekawskie uśmiech wywołało

Jaki jest Twój cel z tą edukacją całą

Czy chcesz stać się ledwo ogromnej maszyny częścią małą, by na koniec

zapomniano gdzie gnije twoje ciało

Widzę to marno, widzisz, ja znam twoje wnętrze i przyznam ci szczerze,

że ja wielbię je niezmiernie

Jak ja przecież dobrze wiesz, że są w życiu rzeczy piękne i żadne z nich nie są

permanentne

Wiem co w tobie drzemie, chyba pora się temu oddać

Świat nie dał ci szansy ni władzy, teraz będzie szansa twoja, by los pochwycić

we własnych szponach

Marek tylko spojrzał i zapytał: czy pomożesz mi tego dokonać?

Noc była mroczna i głucha

Na twarzy uśmiech od ucha do ucha, serce zasuwa

Nasz bohater chyba czegoś wzrokiem szuka

Krocząc po chodniku usłanym w byłych butlach i szlugach

Kątem ucha coś słyszy

Dostrzega krok krzywy skręcający do uliczki

Wzrok nie widzi żadnej jasnej szyby

Rytm serca staje się jeszcze szybszy, znalazł pierwszy cel swej ekspedycji

Chód jest cichy lecz pewny jak nigdy

Młodzieniec nie ma nawet chwili aby się zdziwić

Nim trysną żyły, choć wciąż spity to szarpie się co siły

Lecz zęby już utkwiły w jego szyi

Na około naszego niegdyś bohatera rozciągała się kałuża krwawa

Zawył z nagła, księżyc gromko się zaśmiał

Vier uur 's ochtends kan Marek niet slapen

Een luid gebrul klinkt over de daken, of het nu een hond of een mens is

Onze held heeft echter iets anders aan zijn hoofd

Hij pakte een joint in zijn handen en stond spelend met een mes op het balkon

Hij kan springen, hij denkt er al een week elke dag aan

Hij is gezakt voor zijn toelatingsexamen, hallo, maar dit is de vijfde poging

Het vooruitzicht op de toekomst vervaagt

Dus besloot hij zich over te geven aan verdriet, de gemakkelijkste optie

Hoe de fuck is dat mogelijk, denkt hij hardop

Jeb, dummy, idioot, dummy, lul, gooit een hoop naar zichzelf

Was het verdomme de moeite waard om middelmatig amusement boven kennis te stellen en ervoor weg te rennen

probleem, en pak jezelf in een permanent moeras

Nou, cool, geit, hij zal er niets meer aan doen

Het is tijd om in het reine te komen met je plaats, tijd om een ​​rol te vinden

Voorlopig verkiest ze een zacht gejank boven een lege colafles

Hij is zo stoned dat de nacht om advies vraagt

En vanuit het gewelf van de nacht verspreidt zich een stille stem

Marek verstijfde als een standbeeld en blijft roerloos staan

De stem wordt luider, de nacht kijkt hem in de ogen

Hij begint het duistere argument met een zacht gefluister

Goedemorgen, of eigenlijk welterusten

Het gezicht van de maan ontmoet even zijn gezicht

Hij hint voorzichtig: ik weet het, je bent niet de eerste dergelijke situatie onder mijn oog,

Ik zag velen die sprongen

Marek hapte naar adem en de heraut van de nacht ging verder

Hij keek recht door zijn ogen alsof het iets belangrijks was

Ik ken jou en jij kent mij ook, dus luister goed, ik heb wat voor je

oplossing

Een nieuwsgierige blik riep een glimlach op

Wat is je doel met al dit onderwijs

Wil je een nauwelijks grote machine worden, een klein onderdeel, om eindelijk

vergeten waar je lichaam rot

Ik zie het slecht, zie je, ik ken je ingewanden en ik geef je eerlijk toe,

dat ik ze enorm aanbid

Net als ik weet je heel goed dat er mooie dingen in het leven zijn en geen van alle

permanent

Ik weet wat er in je omgaat, ik denk dat het tijd is om het op te geven

De wereld heeft je geen kans of macht gegeven, nu zal je kans zijn om het lot te grijpen

in hun eigen klauwen

Marek keek alleen maar en vroeg: wil je me hierbij helpen?

De nacht was donker en doof

Op het gezicht een glimlach van oor tot oor, het hart maakt een sprongetje

Onze held lijkt iets te zoeken met zijn ogen

Lopend over het trottoir vol oude gasflessen en sigaretten

Hij hoort iets uit zijn oorhoek

Hij merkt een scheve trede op die de steeg ingaat

Het zicht ziet geen helder glas

Zijn hart gaat nog sneller kloppen, hij heeft het eerste doel van zijn expeditie gevonden

De gang is rustig maar zeker als altijd

De jongeman heeft niet eens een moment om verrast te worden

Voordat de aderen barsten, hoewel hij nog steeds dronken is, worstelt hij uit alle macht

Maar de tanden zitten al vast in zijn nek

Rond onze eens zo held was een plas bloed

Hij huilde plotseling, de maan lachte luid