Sparks - Monica Richards

How carelessly the bound daylight caresses

Oblivious to wandering eyes extinguished

Free me reckless with the night

Elusive scenes enkindled burst to fire

Where splendor casts umbrageous twin

And love sparks radiance

To guide the heart from within

All in search for you

Eve of brilliance

Till the morning proves indifference

For the sparks die

Leaving shadows in my vision

How dutifully the dull sunlight chastises

Adopted wings that dare arise with promise

Incandescent I represent

Pandora’s uninformed enlightenment

And fears that creep about my flame

Evanesce until the dawn calls them

Home again bearing thoughts of you

And I’m helpless to see

Unbecoming of me Blindly mythicizing

Etiolation emphasized by merrythoughts

Once broken by moonlight

Oh brighter to have never loved

Than gather ghosts of the blinding

Relentless sun idealized in you

And I can’t bear to see

Unbecoming of me Love is not dead

Hoe achteloos streelt het gebonden daglicht

Zich niet bewust van dwalende ogen gedoofd

Bevrijd me roekeloos met de nacht

Ongrijpbare scènes laaiden op tot vuur

Waar pracht een umbrageous twin werpt

En liefde doet stralen

Om het hart van binnenuit te leiden

Alles op zoek naar jou

Vooravond van schittering

Tot de ochtend onverschilligheid bewijst

Voor de vonken sterven

Schaduwen achterlaten in mijn zicht

Hoe plichtsgetrouw kastijdt het doffe zonlicht

Geadopteerd vleugels die durven opstaan ​​met belofte

Gloeilamp Ik vertegenwoordig

Pandora's ongeïnformeerde verlichting

En angsten die rond mijn vlam kruipen

Verdwijn tot de dageraad hen roept

Weer thuis met gedachten aan jou

En ik ben hulpeloos om te zien

Onbetamelijk van mij Blindelings mythiserend

Etialisatie benadrukt door vrolijke gedachten

Eenmaal gebroken door maanlicht

Oh, helderder om nooit liefgehad te hebben

Verzamel dan geesten van de verblinding

De meedogenloze zon geïdealiseerd in jou

En ik kan het niet aanzien om te zien

Onbetamelijk van mij Liefde is niet dood