Lineage - Momentum

Humanity, curious and fearful of its own existence

seeking place and purpose, in directions moving endlessly forward

yet side to side dodging inevitable truths

seemingly alone in a vast expanse of nothingness, both outside and within

from birth to death, longing for guidance and security

and all the while hoping these things will be found upon the earth

and yet we gaze to the stars for connection

points of fire above, reflecting points of inspired hope within

we breathe deep into the night, terrified of the darkness

motivations become twisted when insecurity takes control

to be corrupted is the easy path, but the real answer has been there all along

the stars are ancestors, forecasting the future for us through their sense of

eternity

perhaps we are destined to follow them through the sky

transforming over immense stretches of time so vast

they make our entire history seem like a drop of water in an endless sea

stars have shaped every facet of our being

we owe our existence and continued survival to daydreams at night

to spheres of super heated gasses that crowd the night sky

offering a sense of endless distance and calm

seen as forefathers and gods, mothering and close

from afar the turbulent expulsion of matter and energy from the inception of

the universe, brings from their first moments, atom bound to atom

cast out from their celestial womb, molded by the vigorous hand of gravity

a release of elemental power, forming suns, cooling into planets

the worlds within.

so intrinsic to our being, yet so simple at the core

the explanation always above us, radiating heat and light

the fundamental truth, that within us the radiance

our brilliance reflected, do we dare to let ourselves know

that we, at our core

we are made of stars.

De mensheid, nieuwsgierig en bang voor haar eigen bestaan

op zoek naar plaats en doel, in richtingen die eindeloos vooruit gaan

maar zij aan zij ontwijken onvermijdelijke waarheden

schijnbaar alleen in een enorme uitgestrektheid van niets, zowel van buiten als van binnen

van geboorte tot dood, verlangend naar leiding en geborgenheid

en al die tijd hopend dat deze dingen op aarde zullen worden gevonden

en toch staren we naar de sterren voor verbinding

vuurpunten boven, reflecterende punten van geïnspireerde hoop binnenin

we ademen diep in de nacht, doodsbang voor de duisternis

motivaties worden verwrongen wanneer onzekerheid de overhand krijgt

corrupt zijn is de makkelijke weg, maar het echte antwoord is er altijd al geweest

de sterren zijn voorouders en voorspellen de toekomst voor ons door hun gevoel van

eeuwigheid

misschien zijn we voorbestemd om ze door de lucht te volgen

transformeren over immense tijdsspannes zo groot

ze laten onze hele geschiedenis lijken op een druppel water in een eindeloze zee

sterren hebben elk facet van ons wezen gevormd

we danken ons bestaan ​​en voortbestaan ​​aan dagdromen 's nachts

naar sferen van superverhitte gassen die de nachtelijke hemel verdringen

biedt een gevoel van eindeloze afstand en rust

gezien als voorouders en goden, moeders en naasten

van verre de turbulente verdrijving van materie en energie vanaf het begin van

het universum, brengt vanaf hun eerste momenten, atoom gebonden aan atoom

verdreven uit hun hemelse schoot, gevormd door de krachtige hand van de zwaartekracht

het vrijkomen van elementaire kracht, het vormen van zonnen, afkoelen tot planeten

de werelden binnen.

zo intrinsiek aan ons wezen, maar toch zo eenvoudig in de kern

de uitleg altijd boven ons, warmte en licht uitstralend

de fundamentele waarheid, dat in ons de uitstraling

onze schittering weerspiegeld, durven we onszelf te laten weten?

dat wij, in onze kern

we zijn gemaakt van sterren.