Jeux de grands - Moksha

Se sentir coupable alors qu’il n’a jamais su ressentir,

Pas l’once d’un regard, ni regrets, ni remords dans sa vie,

Je sduis l’objectivit et alors je te tente ici,

D’observer la philosophie du pdo-dop sans thrapie,

Libre dans sa vie, las quand il l’a choisit,

La belle innocente allumette don’t le souffre est la vie,

Il l’a gratt par la tte,

Vol sa vie quand il a dit…

Allez viens mon enfant!

Toi l’innocente,

Si sduisante et,

C’est si attirant!

C’est comme un pige aimant,

L’absence de calmants,

C’est exitant!

Elle hait les jeux de grands…

Ces annes ont pass et l’allumette semble avoir oubli,

Mis de cot c’est comme si l’encre s’etait efface,

Il lui semble que plus personne ne pourrait la gner, Oh… Non rien.

Alors refoulant, elle foula les pas d’une autre vie,

Mais ne sachant pas comment,

Si vite elle s’est evanouie,

Son corps lui rappellant ses genoux plis,

Et entendre au loin cette voix disant…

Allez viens,

Viens mon enfant,

Dpche toi,

Oh allez, enlve ta pudeur!

Mes yeux,

Ils te regardent,

Et ils se tardent,

De te couvrir de douleur,

Et aprs des mois en clinique,

Poser un nom sur son,

Dmon qui cre sa panique,

C’est vident mais pourtant,

Elle voulait que a la quitte,

Cette voix disant…

This moi comment on peut aider un coupable?

This moi comment on peut aimer un coupable?

Zich schuldig voelen terwijl hij nooit wist hoe hij zich moest voelen,

Geen blik, geen spijt, geen spijt in zijn leven,

Ik verleid objectiviteit en dan verleid ik je hier,

Om de filosofie van pdo-dop te observeren zonder therapie,

Vrij in zijn leven, vermoeid toen hij ervoor koos,

De mooie onschuldige lucifer wiens adem leven is,

Hij krabde haar bij het hoofd,

Hij stal zijn leven toen hij zei...

Kom op mijn kind!

jij onschuldig

Zo aantrekkelijk en,

Het is zo aantrekkelijk!

Het is als een magneetval,

De afwezigheid van pijnstillers,

Het is spannend!

Ze heeft een hekel aan grote games...

Die jaren zijn verstreken en de wedstrijd lijkt te zijn vergeten,

Zet opzij het is alsof de inkt is uitgewist,

Het lijkt haar dat niemand haar meer lastig kan vallen, Oh... Nee niets.

Dus duwde ze terug, betrad ze de stappen van een ander leven,

Maar niet wetend hoe,

Zo snel viel ze flauw,

Haar lichaam herinnert haar aan haar gebogen knieën,

En hoor die stem in de verte zeggen...

kom op,

Kom mijn kind

Haast je,

Oh kom op, doe je bescheidenheid af!

Mijn ogen,

Ze houden je in de gaten

En ze treuzelen,

Om je te bedekken met pijn,

En na maanden in de kliniek,

Zet een naam op zijn,

Demon die zijn paniek veroorzaakt,

Het is leeg, maar toch,

Ze wilde dat ze wegging,

Die stem die zegt...

Dit me hoe kunnen we een boosdoener helpen?

Dit ben ik, hoe kun je van een schuldige houden?