Yalnızlık Senfonisi - Model

Anladım, sonu yok yalnızlığın.

Her gün çoğalacak.

Her zaman böyle miydi?

Bilmiyorum...

Sanki dokunulmazdı çocukken ağlamak.

Alışır her insan alışır zamanla,

Kırılıp incinmeye.

Çünkü olağan yıkılıp yıkılıp,

Yeniden ayağa kalkmak.

Yalnızlığım yollarıma pusu kurmuş beklemekte.

Acılar gözlerini dikmiş üstüme nöbette.

Bekliyorum, bekliyorum, bekliyorum...

Hadi gelin üstüme korkmuyorum!

Bulutlar yüklü.

Ha yağdı ha yağacak üstümüze.

Hasret...

Yokluğunla ben baş başayız.

Nihayet...

Ik begrijp het, er komt geen einde aan eenzaamheid.

Het zal zich elke dag vermenigvuldigen.

Was het altijd zo?

Ik weet het niet...

Het was alsof huilen als een kind onaantastbaar was.

Iedereen raakt er na verloop van tijd aan gewend,

Om gebroken en gekwetst te worden.

Omdat het gewone wordt vernietigd en vernietigd,

Om weer op te staan.

Mijn eenzaamheid ligt op mijn pad, wachtend.

Pijn waakt over mij.

Ik wacht, wacht, wacht...

Kom op, ik ben niet bang!

Wolken zijn geladen.

Het regent, het gaat regenen op ons.

Verlangen...

Ik ben alleen met uw afwezigheid.

Tenslotte...