The Narrowing Way - Mizmor

I sat at the table of suicide

Was served the ashen bread

Starvation spread on silver platter

I decided on hunger instead

Again I built a massive cairn

A sempiternal warning

And resumed my toilsome trek

Through the narrowing wasteland

Remaining on that dizzying crest

Is the only valid choice

Daily revolt — breath in my lungs

Absurdity is pain and beauty

Its vise obliges me to make

Harnessing its energy

To give the void its colors

There is not truth but truths

Meaning is self-imposed

And life implores me to ascribe

Or else be trampled underneath

Ik zat aan de tafel van zelfmoord

Werd het asgrauwe brood geserveerd?

Hongersnood uitgespreid op een zilveren schotel

Ik heb in plaats daarvan voor honger gekozen

Opnieuw bouwde ik een enorme steenhoop

Een halve waarschuwing

En hervatte mijn moeizame tocht

Door de steeds smaller wordende woestenij

Op die duizelingwekkende top blijven

Is de enige geldige keuze

Dagelijkse opstand — adem in mijn longen

Absurditeit is pijn en schoonheid

De bankschroef verplicht me om te maken

Zijn energie benutten

Om de leegte zijn kleuren te geven

Er is geen waarheid maar waarheden

Betekenis is zelfopgelegd

En het leven smeekt me om toe te schrijven

Of eronder vertrapt worden