Puzzle Part 2 (I Don't Believe in Ghosts) - Mixtapes

Hey Athens what can I say?

I spent the night and I could barely move the next day

Hey, it’s all good to me

I think my temperature’s about 103

So we spent the night in this so called haunted town

With everyone I’d ever want around

And I’ll do my best to talk until I hit the ground

'Cause it’s the perfect night to go walking around

Let’s not call this reminiscing or romantic

A basement anthem for all the addicts

Who don’t know how to deal with not alone

But can’t stand sitting at home

In the basements, backyards, under bright stars

Making out in the backs of cars

Neighbouring towns we always drive

Hey Indy what can I say?

I drove all night and it didn’t take long to get through your state

But it was all in vain

And the next day I drove back across your boring plains.

It’s all sentimental, and the sky looks artificial

Forgive me I’m so judgemental

I’m trying to keep that in line

You know it’s hard to do sometimes

So I look back over these lines

'Cause for the most part

I rely on shoulders to cry on

Patios to talk facts of life on

Don’t know how to deal with being alone

When I’m so far from home

Things go from worse to okay

To maybe the next day

To never again 'cause I don’t know what to say

It’s no wonder I ended up this way

It’s four in the morning

I wish I was asleep

These songs on the radio don’t sound the same to me

I took the long way out here

Just to see the trees

I felt the weight of the world

It used to bring me to my knees

But tonight I am okay,

This company I keep

Makes me feel stronger

Than I am, or will ever be

I get scared of the future

Now it’s more the past

Sometimes life can go by so fast

So tonight I am okay

Just sit around and talk about it all

And may the weight of the world not make you fall…

Hé Athene, wat kan ik zeggen?

Ik heb de nacht doorgebracht en kon de volgende dag amper bewegen

Hé, het is allemaal goed voor mij

Ik denk dat mijn temperatuur ongeveer 103 is

Dus we brachten de nacht door in deze zogenaamde spookstad

Met iedereen die ik ooit in de buurt zou willen hebben

En ik zal mijn best doen om te praten tot ik de grond raak

Omdat het de perfecte avond is om rond te lopen

Laten we dit geen herinneringen ophalen of romantisch noemen

Een kelderlied voor alle verslaafden

Wie niet weet hoe om te gaan met niet alleen

Maar kan er niet tegen om thuis te zitten

In de kelders, achtertuinen, onder heldere sterren

Zoenen achterin een auto

Naburige steden rijden we altijd

Hey Indy, wat kan ik zeggen?

Ik heb de hele nacht gereden en het duurde niet lang om door jouw staat te komen

Maar het was allemaal tevergeefs

En de volgende dag reed ik terug over je saaie vlaktes.

Het is allemaal sentimenteel en de lucht ziet er kunstmatig uit

Vergeef me, ik ben zo oordelend

Ik probeer dat in lijn te houden

Je weet dat het soms moeilijk is om te doen

Dus ik kijk terug op deze regels

Want voor het grootste deel

Ik vertrouw op schouders om op te huilen

Terrassen om over levensfeiten te praten

Weet niet hoe om te gaan met alleen zijn

Als ik zo ver van huis ben

Het gaat van erger naar oké

Naar misschien de volgende dag

Om nooit meer omdat ik niet weet wat ik moet zeggen

Het is geen wonder dat ik op deze manier ben beland

Het is vier uur in de ochtend

Ik wou dat ik sliep

Deze nummers op de radio klinken niet hetzelfde voor mij

Ik heb hier de lange weg afgelegd

Gewoon om de bomen te zien

Ik voelde het gewicht van de wereld

Het bracht me op mijn knieën

Maar vanavond ben ik in orde,

Dit bedrijf houd ik

Geeft me een sterker gevoel

Dan ik ben, of ooit zal zijn

Ik word bang van de toekomst

Nu is het meer het verleden

Soms kan het leven zo snel voorbij gaan

Dus vanavond ben ik oké

Gewoon rondhangen en erover praten

En moge het gewicht van de wereld je niet doen vallen...