Gente Humilde - Miucha

Tem certos dias

Em que eu penso em minha gente

E sinto assim

Todo o meu peito se apertar

Porque parece

Que acontece de repente

Feito um desejo de eu viver

Sem me notar

Igual a como

Quando eu passo no subúrbio

Eu muito bem

Vindo de trem de algum lugar

E aí me dá

Como uma inveja dessa gente

Que vai em frente

Sem nem ter com quem contar

São casas simples

Com cadeiras na calçada

E na fachada

Escrito em cima que é um lar

Pela varanda

Flores tristes e baldias

Como a alegria

Que não tem onde encostar

E aí me dá uma tristeza

No meu peito

Feito um despeito

De eu não ter como lutar

E eu que não creio

Peço a Deus por minha gente

É gente humilde

Que vontade de chorar

er zijn bepaalde dagen

Wat ik van mijn mensen vind

En ik voel me zo

Mijn hele borst trekt samen

Omdat het lijkt

Wat gebeurt er ineens

Deed een wens voor mij om te leven

zonder mij op te merken

Hetzelfde als

Als ik de buitenwijk passeer

ik erg goed

Komt ergens vandaan met de trein

En geef mij dan

Wat benijd ik deze mensen

Wat gaat er verder

Met niemand om op te rekenen

Het zijn eenvoudige huizen

Met stoelen op de stoep

En op de gevel

Bovenop geschreven dat het een huis is

bij het balkon

Droevige en verspilde bloemen

zoals vreugde

die nergens op kan leunen

En dan word ik verdrietig

In mijn borst

Maakte een verwijt

Dat ik niet kan vechten

En ik geloof niet

Ik vraag God om mijn volk

Het zijn nederige mensen

Wat een verlangen om te huilen