Море, песок - Мира

Мне кажется осень настала

Была любовь была и не стало

И где-то лишь отблески света

Моей любви, твоей любви.

Мне часто тебя не хватало

Мне редко давалось успеть

Любви, а мгновение мало

Мне больно сказать тебе: нет.

Прпев:

Море, песок, уносит вода

И мне не важно, куда, не важно, куда

И мне тебя не хватает и трудно дышать

Я посреди океана, куда мне бежать?

Случайность и где-то сомнения

Любовь как игра на мгновения,

А правила слишком жестоки

К моей любви, к твоей любви.

Не думать как всё происходит

Не видеть, не слышать, уходит

Не знаю зачем нам свобода

Зачем нам пол-жизни, пол-года.

А я могла с тобой счастливой быть

Я не смогу так быстро всё забыть…

Ik denk dat de herfst is aangebroken

Er was liefde en er was geen

En ergens alleen reflecties van licht

Mijn liefde, jouw liefde.

Ik heb je vaak gemist

Ik had zelden tijd

Liefde, maar een moment is niet genoeg

Het doet me pijn om je nee te zeggen.

Vorige:

Zee, zand, water voert weg

En het maakt mij niet uit waar, het maakt niet uit waar

En ik mis je en het is moeilijk om te ademen

Ik ben in het midden van de oceaan, waar moet ik heen rennen?

Ongeval en ergens twijfel

Liefde is als een spel van momenten

En de regels zijn te wreed

Naar mijn liefde, naar jouw liefde.

Niet nadenken over hoe de dingen gaan

Zie niet, hoor niet, bladeren

Ik weet niet waarom we vrijheid nodig hebben

Waarom hebben we een half leven, een half jaar nodig.

En ik zou blij kunnen zijn met jou

Ik zal niet alles zo snel kunnen vergeten...