Idas e Voltas - Matogrosso & Mathias, Matogrosso, Mathias

Quando anoitece lá fora me bate a lembrança

Do tempo em que éramos duas crianças

Pensando que o mundo era um favo de mel

Ah, esse amor inocente era pra toda vida

Jamais entre nós nem adeus nem partida

A nossa paixão tinha gosto de céu

Parece até que foi ontem o primeiro beijo

Quando fecho os olhos ainda te vejo

E sinto as batidas do seu coração

Há quanta coisa bonita no amor tão puro

Parece mentira que aquele futuro

Que a gente sonhou não passou de ilusão

Veio nos trilhos do tempo o trem do destino

E foi te levando por outros caminhos

Deixando-me aqui na estação solidão

E nessas idas e voltas da minha saudade

Perdi o endereço da felicidade

Fiquei prisioneiro da recordação

Als het buiten donker wordt, schiet de herinnering me te binnen

Uit de tijd dat we twee kinderen waren

Denken dat de wereld een honingraat was

Ah, deze onschuldige liefde was voor het leven

Nooit tussen ons noch tot ziens noch vertrek

Onze passie smaakte hemels

Het lijkt gisteren de eerste kus

Als ik mijn ogen sluit, zie ik je nog steeds

En ik voel je hartslag

Er zit zoveel schoonheid in pure liefde

Het lijkt een leugen dat die toekomst

Dat we droomden was slechts een illusie

De trein van het lot kwam op de rails van de tijd

En het bracht je langs andere wegen

Mij ​​hier achterlatend bij het eenzaamheidsstation

En in dit komen en gaan van mijn verlangen

Ik ben het adres van geluk kwijt

Ik was een gevangene van de herinnering