Проиграй мне войну - Матиас

До утра долго, по реке терзаний плыть.

Ясно то, что надо жить, жить.

Тихо угасает и едва мерцает, всюду витает облик твой.

Не удержимо, непреодолимо, что-то в серце пылает снова бросаюсь,

(снова бросаюсь в бой).

Проиграй мне войну, дай осечку!

И верни мне весну, где была.

Ты ослабь тетеву, да полегче!

Проиграй мне войну, боль моя!

А на весах память и туман что впереди,

Мне вину уже не загладить — ндо жить!

Проиграй мне войну, дай осечку!

И верни мне весну, где была.

Ты ослабь тетеву, да полегче!

Проиграй мне войну, боль моя!

На зарнице снова вновь ко мне приходит голос твой.

И я прошу, хоть на миг отпусти же, верни все назад!

Проиграй мне войну, дай осечку!

И верни мне весну, где была.

Ты ослабь тетеву, да полегче!

Проиграй мне войну, боль моя!

Tot de ochtend voor een lange tijd, op de rivier van kwelling om te zwemmen.

Het is duidelijk dat men moet leven, leven.

Rustig vervagend en nauwelijks flikkerend, je beeld is overal.

Niet te stoppen, onweerstaanbaar, er brandt weer iets in mijn hart, ik haast me,

(Ik haast me weer in de strijd).

Verlies me de oorlog, misfire!

En geef me de lente terug waar ik was.

Je maakt de boog losser, maar doe het rustig aan!

Verlies de oorlog aan mij, mijn pijn!

En op de weegschaal is de herinnering en de mist van wat voor ons ligt,

Ik kan het niet meer goedmaken - ik moet leven!

Verlies me de oorlog, misfire!

En geef me de lente terug waar ik was.

Je maakt de boog losser, maar doe het rustig aan!

Verlies de oorlog aan mij, mijn pijn!

In de bliksem komt je stem opnieuw tot mij.

En ik vraag je om in ieder geval even los te laten, alles terug te brengen!

Verlies me de oorlog, misfire!

En geef me de lente terug waar ik was.

Je maakt de boog losser, maar doe het rustig aan!

Verlies de oorlog aan mij, mijn pijn!