Золотистый локон - Маша Гойя

Поздняя любовь выпала на долю твою

Как нежданный снег посреди весны выпадает

Поздняя любовь, ничего я так не боюсь

Как тревог своих, что она однажды растает, как снег

Как давным-давно, что-то говоришь невпопад

Как давным-давно, ночью просыпаясь от счастья

Пусть всё будет так, не смотри, любимый, назад

Поздняя любовь, пусть моею первою будет она,

Но я не знаю, сколько лет

С тобой отведено нам Богом,

Но я храню, как твой портрет

Один, один твой серебристый локон

Серебристый локон

Ты прости, но мне прошлого, увы, не забыть

Всё, что не дано, в жизни не бывает случайным

Было у тебя несколько подарков судьбы

Только все они за долги твои уж давно отданы,

Но я не знаю, сколько лет

С тобой отведено нам Богом,

Но я храню, как твой портрет

Один, один твой серебристый локон

Серебристый локон

Серебристый локон

Late liefde viel op je lot

Zoals onverwachte sneeuw midden in de lente

Late liefde, ik ben nergens bang voor

Net als haar zorgen, dat ze op een dag zal smelten als sneeuw

Zoals lang geleden, zeg je iets dat niet op zijn plaats is

Zoals lang geleden, 's nachts wakker worden met geluk

Laat het zo zijn, niet kijken, schat, terug

Late liefde, laat haar mijn eerste zijn

Maar ik weet niet hoe oud

Met jou door God aan ons toegewezen,

Maar ik blijf je portret leuk vinden

Eén, één is jouw zilveren krul

Zilveren krul

Vergeef me, maar helaas, ik kan het verleden niet vergeten

Alles wat niet gegeven wordt, is niet toevallig in het leven

Je had verschillende gaven van het lot

Alleen zijn ze allemaal al lang gegeven voor uw schulden,

Maar ik weet niet hoe oud

Met jou door God aan ons toegewezen,

Maar ik blijf je portret leuk vinden

Eén, één is jouw zilveren krul

Zilveren krul

Zilveren krul