Those Were the Days - Mary Hopkins

Once upon a time there was a tavern,

Where we used to raise a glass or two.

Remember how we laughed away the hours,

think of all the great things we would do.

Those were the days my friend,

We thought they’d never end,

We’d sing and dance for-ever and a day,

We’d live the life we choose,

We’d fight and never lose,

For we were young and sure to have our way.

Lalala lah lala, lalala lah lala

Those were the days, oh yes, those were the days.

Then the busy years went rushing by us.

We lost our starry notions on the way.

If by chance I’d see you in the tavern,

We’d smile at one another and we’d say:

Just tonight I stood before the tavern,

Nothing seemed the way it used to be.

In the glass I saw a strange reflection,

Was that lonely woman really me.

Through the door there came familiar laughter.

I saw your face and heard you call my name.

Oh, my friend, we’re older but no wiser,

For in our hearts the dreams are still the same.

Er was eens een taverne,

Waar we vroeger een paar glazen heffen.

Weet je nog hoe we de uren hebben weggelachen,

denk aan alle geweldige dingen die we zouden doen.

Dat waren de dagen, mijn vriend,

We dachten dat ze nooit zouden eindigen,

We zouden zingen en dansen voor altijd en een dag,

We zouden het leven leiden dat we kiezen,

We zouden vechten en nooit verliezen,

Want we waren jong en zouden zeker onze zin krijgen.

Lalala lah lala, lalala lah lala

Dat waren de dagen, oh ja, dat waren de dagen.

Toen gingen de drukke jaren aan ons voorbij.

Onderweg zijn we onze sterrenbeelden kwijtgeraakt.

Als ik je toevallig in de herberg zou zien,

We lachten naar elkaar en zeiden:

Vannacht stond ik voor de herberg,

Niets leek meer zoals het was.

In het glas zag ik een vreemde weerspiegeling,

Was die eenzame vrouw echt mij.

Door de deur klonk bekend gelach.

Ik zag je gezicht en hoorde je mijn naam roepen.

Oh, mijn vriend, we zijn ouder maar niet wijzer,

Want in ons hart zijn de dromen nog steeds hetzelfde.