Utah Carrol - Marty Robbins

And now my friends you’ve asked me what makes me sad and still

And why my brow is darkened like the clouds upon the hill

Run in your ponies closer and I’ll tell to you my tale

Of Utah Carol my partner and his last ride on the trail

We rode the range together and rode it side by side

I loved him like a brother, and I wept when Utah died

We were rounding up one morning when work was almost done

When on his side the cattle started on a frightened run

Underneath the saddle that the boss’s daughter rode

Utah that very morning had placed a bright red robe

So the saddle might ride easy for Lenore his little friend

And it was this red blanket that brought him to his end

The blanket was now dragging behind her on the ground

The frightened cattle saw it and charged it with a bound

Lenore then saw her danger and turned her pony’s face

And leaning in the saddle tied the blanket to its place

But in leaning lost her balance, fell in front of that wild tide

«Lay still Lenore I’m coming» were the words that Utah cried

His faithful pony saw her and reached her in a bound

I thought he’d been successful, and raised her from the ground

But the weight upon the saddle had not been felt before

His backcinch snapped like thunder and he fell by Lenore

Picking up the blanket he swung it over his head

And started cross the prairie, «Lay still Lenore» he said

When he got the stampede turned and saved Lenore his friend

He turned to face the cattle and meet his fatal end

His six gun flashed like lightning, the report rang loud and clear

As the cattle rushed and killed him he dropped the leading steer

On his funeral morning I heard the preacher say

I hope we’ll all meet Utah at the roundup far away

Then they wrapped him in a blanket that saved his little friend

And it was this red blanket that brought him to his end

En nu mijn vrienden, jullie hebben me gevraagd wat me verdrietig en stil maakt

En waarom mijn voorhoofd zo donker is als de wolken op de heuvel?

Ren je pony's dichterbij en ik vertel je mijn verhaal

Van Utah Carol, mijn partner en zijn laatste ritje op het parcours

We hebben samen over de range gereden en naast elkaar gereden

Ik hield van hem als een broer, en ik huilde toen Utah stierf

We waren aan het afronden op een ochtend toen het werk bijna klaar was

Toen aan zijn kant het vee bang begon te rennen

Onder het zadel waarop de dochter van de baas reed

Utah had diezelfde ochtend een felrode mantel geplaatst

Dus het zadel zou gemakkelijk kunnen rijden voor Lenore zijn kleine vriend

En het was deze rode deken die hem aan zijn einde bracht

De deken sleepte nu achter haar aan over de grond

Het bange vee zag het en bestormde het met een

Lenore zag toen haar gevaar en draaide het gezicht van haar pony

En leunend in het zadel bond de deken op zijn plaats

Maar tijdens het leunen verloor ze haar evenwicht en viel voor dat wilde tij

"Lay still Lenore I'm coming" waren de woorden die Utah riep

Zijn trouwe pony zag haar en bereikte haar in een sprong

Ik dacht dat hij succesvol was geweest en tilde haar op van de grond

Maar het gewicht op het zadel was nog niet eerder gevoeld

Zijn backcinch knapte als de donder en hij viel door Lenore

Hij pakte de deken en zwaaide hem over zijn hoofd

En begon de prairie over te steken, "Leg stil Lenore", zei hij

Toen hij de stormloop kreeg en Lenore zijn vriend redde

Hij draaide zich om naar het vee en ontmoette zijn fatale einde

Zijn zes pistool flitste als de bliksem, het rapport klonk luid en duidelijk

Toen het vee hem haastte en hem doodde, liet hij de leidende os vallen

Op zijn begrafenisochtend hoorde ik de predikant zeggen:

Ik hoop dat we Utah allemaal zullen ontmoeten bij de razzia ver weg

Toen wikkelden ze hem in een deken die zijn kleine vriend redde

En het was deze rode deken die hem aan zijn einde bracht