Cristal - Mariano Mores, Enrique Lucero, Gran Orquesta Popular

Tengo el corazón hecho pedazos,

rota mi ansiedad en este dia;

noches y más noches sin descanso

y esta desazon del alma mia…

Cuantos… cuantos años han pasado,

grises mis cabellos y mi vida,

loco… casi muerto… destrozado

con mi espiritu amarrado

a nuestra juventud.

II

Mas fragil que el cristal, fue mi amor junto a ti.

Cristal tu corazón, tu mirar, tu reir.

Tus sueños y mi voz y nuestra timidez,

temblando suavemente en tu balcon

y ahora solo se que todo se perdio

la tarde de mi ausencia.

Ya nunca volvere, lo se bien, nunca mas!

Tal vez me esperaras junto a Dios.

Mas alla!

(Bis)

Todo para mi se ha terminado.

Todo para mi se torna olvido.

Tragica enseñanza me dejaron

esas horas negras que he vivido.

Cuantos!

Cuantos años han pasado,

grises mis cabellos y mi vida

solo, siempre solo y olvidado,

con mi espiritu amarrado

a nuestra juventud.

Mijn hart is in stukken

breek mijn angst op deze dag;

nachten en meer nachten zonder rust

en dit onbehagen van mijn ziel...

Hoeveel... hoeveel jaren zijn verstreken,

grijs mijn haar en mijn leven,

gek...bijna dood...gebroken

met mijn geest vastgebonden

aan onze jeugd.

II

Breekbaarder dan glas, het was mijn liefde voor jou.

Kristal je hart, je blik, je lach.

Jouw dromen en mijn stem en onze verlegenheid,

zachtjes trillend op je balkon

en nu weet ik alleen dat alles verloren was

de middag van mijn afwezigheid.

Ik zal nooit meer teruggaan, ik weet het goed, nooit meer!

Misschien zou je met God op me wachten.

Voorbij!

(bis)

Alles voor mij is voorbij.

Alles wordt voor mij vergetelheid.

Tragische leer dat ze me hebben verlaten

die zwarte uren die ik heb geleefd.

Veel!

Hoeveel jaren zijn verstreken,

grijs mijn haar en mijn leven

alleen, altijd alleen en vergeten,

met mijn geest vastgebonden

aan onze jeugd.